English Polski
Tom 7, Nr 4 (2000)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2000-09-26

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 1034
Wyświetlenia/pobrania artykułu 1080
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Ocena sterowania potencjałami przedsionkowymi podczas stałej stymulacji serca w trybie VDD z zastosowaniem pojedynczej elektrody umieszczonej w drodze odpływu prawej komory

Justyna Staniewicz, Rajmund Wilczek, Elżbieta Krzymińska-Stasiuk i Grażyna Świątecka
Folia Cardiologica Excerpta 2000;7(4):297-308.

Streszczenie


Stymulacja VDD pojedynczą elektrodą
Wstęp: Stymulację VDD z pojedynczą elektrodą uznano za alternatywny do DDD tryb stymulacji u chorych z blokiem przewodzenia przedsionkowo-komorowego (p-k) i zachowaną prawidłową funkcją węzła zatokowego. Położenie końcówki elektrody w drodze odpływu prawej komory (RVOT, right ventricular outflow tract) powoduje w naturalny sposób łukowate ułożenie elektrody i może korzystnie wpływać na stabilizację jej pozycji względem bocznej ściany prawego przedsionka.
Cel pracy: Ocena sterowania potencjałami przedsionka podczas stałej stymulacji serca typu VDD z pojedynczą elektrodą umieszczoną w RVOT u chorych z blokiem p-k w porównaniu ze stymulacją typu VDD z pojedynczą elektrodą umieszczoną w wierzchołku prawej komory (RVA, right ventricular apex) oraz stymulacją typu DDD.
Materiał i metody: Do implantacji układu VDD lub DDD zakwalifikowano 60 chorych z zaawansowanym blokiem p-k, u których nie stwierdzano cech choroby węzła zatokowego, w tym niewydolności chronotropowej. Chorzy byli kwalifikowani losowo do grupy VDD lub DDD w stosunku odpowiednio 2:1, a następnie chorzy z grupy VDD byli losowo włączani do grupy RVOT lub RVA. W pomiarach telemetrycznych wykonywanych w spoczynku wartości amplitudy fali P w grupie chorych ze stymulacją typu VDD-RVOT były niższe niż w grupie chorych ze stymulacją typu DDD w pozycji leżącej, natomiast nie obserwowano takich różnic w pozycji stojącej. Podobne wyniki uzyskano podczas badania kontrolnego po 3 miesiącach od implantacji. Analiza danych wykazała, że potencjały przedsionkowe w grupie chorych ze stymulacją typu VDD-RVOT (a nie w pozostałych grupach) są uzależnione od pozycji ciała jedynie w pomiarach wykonywanych przed wypisem ze szpitala, a nie po 3 miesiącach.
Wyniki: W 24-godzinnym zapisie EKG u kilku chorych w każdej z grup obserwowano undersensing. Nie stwierdzono znamiennych różnic w częstości undersensingu pomiędzy poszczególnymi grupami chorych.
Wnioski: Obserwacje kliniczne potwierdziły, że stymulacja w drodze odpływu z zastosowaniem elektrod z pasywną fiksacją jest przydatnym i bezpiecznym sposobem stymulacji. Zaburzenia sterowania występują z podobną częstością w stymulacji typu VDD z końcówką elektrody umiejscowionej w drodze odpływu, jak i w stymulacji typu VDD z końcówką elektrody w wierzchołku prawej komory serca oraz w stymulacji przedsionkowo-komorowej typu DDD, a programowanie maksymalnej czułości w kanale przedsionkowym pozwoliło na optymalizację sterowania potencjałami przedsionka, bez zwiększania ryzyka zaburzeń sterowania w postaci oversensingu.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF