Tom 8, Nr 5 (2001)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2001-09-24
Wyświetlenia strony
427
Wyświetlenia/pobrania artykułu
829
Zależność pomiędzy ukształtowaniem nietrwałych częstoskurczów komorowych a śmiertelnością u chorych po przebytym zawale serca
Folia Cardiologica Excerpta 2001;8(5):479-487.
Streszczenie
Wstęp: Wartość rokownicza morfologicznego obrazu nietrwałego częstoskurczu komorowego (NSVT, nonsustained ventricular tachycardia) nie jest określona.
Cel pracy: Badania wykonano, aby uzyskać odpowiedź na pytanie, czy łączną analizę 2-3 elektrokardiograficznych cech NSVT można wykorzystać w ocenie rokowania u chorych po przebytym zawale serca?
Materiał i metody: W grupie 200 chorych po przebytym zawale serca obliczono czas trwania, częstotliwość rytmu oraz zmienność rytmu NSVT. Podczas obserwacji przez okres średnio 37 ± 13 miesięcy zgon z różnych przyczyn wystąpił u 74 osób (w tym nagły zgon sercowy u 46 osób). Zależność pomiędzy elektrokardiograficznymi cechami NSVT a śmiertelnością chorych badano za pomocą jednoczynnikowej i wieloczynnikowej analizy Coxa.
Wyniki: Analiza jednoczynnikowa wykazała, że długi czas trwania (> 15 s), szybki rytm (> 130/min) oraz mała zmienność rytmu (< 30 ms) NSVT są istotnymi wskaźnikami zagrożenia nagłym zgonem oraz zgonem z różnych przyczyn. Na podstawie wyników analizy wieloczynnikowej stwierdzono, że kombinacja 2 lub 3 wymienionych wyżej cech NSVT stanowiła niezależny od wielkości frakcji wyrzutowej lewej komory i występowania przedwczesnych pobudzeń komorowych wskaźnik zwiększonego zagrożenia nagłym zgonem (wskaźnik ryzyka 2,8; 95% CI: 1,6-5,1) oraz zgonem z różnych przyczyn (wskaźnik ryzyka 2,0; 95% CI: 1,2-,1).
Wniosek: Analizę ukształtowania NSVT można wykorzystać jako prostą metodę oceny rokowania u chorych po przebytym zawale serca. (Folia Cardiol. 2001; 8: 479-85)
Cel pracy: Badania wykonano, aby uzyskać odpowiedź na pytanie, czy łączną analizę 2-3 elektrokardiograficznych cech NSVT można wykorzystać w ocenie rokowania u chorych po przebytym zawale serca?
Materiał i metody: W grupie 200 chorych po przebytym zawale serca obliczono czas trwania, częstotliwość rytmu oraz zmienność rytmu NSVT. Podczas obserwacji przez okres średnio 37 ± 13 miesięcy zgon z różnych przyczyn wystąpił u 74 osób (w tym nagły zgon sercowy u 46 osób). Zależność pomiędzy elektrokardiograficznymi cechami NSVT a śmiertelnością chorych badano za pomocą jednoczynnikowej i wieloczynnikowej analizy Coxa.
Wyniki: Analiza jednoczynnikowa wykazała, że długi czas trwania (> 15 s), szybki rytm (> 130/min) oraz mała zmienność rytmu (< 30 ms) NSVT są istotnymi wskaźnikami zagrożenia nagłym zgonem oraz zgonem z różnych przyczyn. Na podstawie wyników analizy wieloczynnikowej stwierdzono, że kombinacja 2 lub 3 wymienionych wyżej cech NSVT stanowiła niezależny od wielkości frakcji wyrzutowej lewej komory i występowania przedwczesnych pobudzeń komorowych wskaźnik zwiększonego zagrożenia nagłym zgonem (wskaźnik ryzyka 2,8; 95% CI: 1,6-5,1) oraz zgonem z różnych przyczyn (wskaźnik ryzyka 2,0; 95% CI: 1,2-,1).
Wniosek: Analizę ukształtowania NSVT można wykorzystać jako prostą metodę oceny rokowania u chorych po przebytym zawale serca. (Folia Cardiol. 2001; 8: 479-85)
Słowa kluczowe: częstoskurcz komorowyzawał sercarokowanie
