Dynamika aktywności inhibitora aktywatora plazminogenu typu 1 w fazie ostrej zawału serca u chorych leczonych streptokinazą a ocena koronarograficzna tętnicy dozawałowej

Streszczenie

Wstęp: Najczęstszą przyczyną zawału serca jest zamknięcie tętnicy wieńcowej przez tworzący się na pękniętej blaszce miażdżycowej zakrzep. Jednym z czynników utrudniających rozpuszczenie zakrzepu oraz ograniczających skuteczność leków fibrynolitycznych jest inhibitor aktywatora plazminogenu typu 1 (PAI-1). Celem pracy była ocena wpływu dynamiki aktywności PAI-1 u chorych z ostrym zawałem serca na obraz angiograficzny tętnicy dozawałowej.
Materiał i metody: Badaniem objęto 36 chorych z ostrym zawałem serca, których leczono streptokinazą. Aktywność PAI-1 oznaczano przy przyjęciu do badania oraz co 8 godzin w ciągu 3 pierwszych dób hospitalizacji. Między 7 a 14 dobą wykonano koronarografię, oceniając drożność i stopień zwężenia tętnicy dozawałowej.
Wyniki: Stwierdzono istotnie wyższą wyjściową aktywność PAI-1 u chorych bez widocznych angiograficznie zwężeń w porównaniu z chorymi ze zwężeniem tętnicy dozawałowej (p = 0,002). W 2 dobie wyższą aktywność PAI-1 wykazywali pacjenci ze zwężeniem w porównaniu z grupą bez zwężeń (p = 0,02). W 3 dobie znamiennie wyższą aktywność obserwowano u chorych z niedrożną tętnicą dozawałową w porównaniu z osobami bez zwężeń (p = 0,02).
Wnioski: Chorzy bez angiograficznie widocznego zwężenia tętnicy dozawałowej wykazują najwyższą wyjściową aktywność PAI-1. Podczas fazy ostrej zawału serca, po zastosowaniu streptokinazy, wyższą aktywność PAI-1 stwierdzono u pacjentów z angiograficznie istotnym zwężeniem tętnicy dozawałowej. Najwyższą aktywność PAI-1 w 3 dobie zawału serca stwierdzono u osób z niedrożną tętnicą dozawałową. (Folia Cardiol. 2003; 10: 37-43)