Tom 11, Nr 1 (2004)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2004-01-22
Wyświetlenia strony
697
Wyświetlenia/pobrania artykułu
1091
Wpływ aktywacji układu RAA u chorych z omdleniami wazowagalnymi w fazie biernej testu pochyleniowego na sposób leczenia
Folia Cardiologica Excerpta 2004;11(1):33-37.
Streszczenie
Wstęp: Przyczyny omdleń wazowagalnych są nieznane. Jednym z możliwych zaburzeń
jest brak prawidłowej aktywacji układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) prowadzący
do hipotensji w czasie pionizacji, co mogłoby sprzyjać rozwojowi reakcji neurokardiogennej.
Celem badania była ocena aktywacji układu RAA pod wpływem biernej pionizacji niepowodującej
wystąpienia omdlenia u chorych z rozpoznanymi omdleniami wazowagalnymi.
Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 16 chorych z omdleniami wazowagalnymi i dodatnim wynikiem testu pochyleniowego, u których wykonany po kilku dniach oraz po miesiącu ćwiczeń pionizacyjnych test pochyleniowy dał wynik ujemny. Oceniano stężenie aldosteronu oznaczane metodą radioimmunologiczną przed, bezpośrednio po i 10 min po zakończeniu 45-minutowej pionizacji według protokołu westminsterskiego. Badanych podzielono na 2 grupy: grupę I - 4 chorych, u których omdlenie wystąpiło w biernej fazie diagnostycznego testu pochyleniowego wykonywanego według protokołu włoskiego, oraz grupę II - 12 chorych, u których omdlenie wystąpiło po podaniu nitrogliceryny.
Wyniki: Średnie stężenie aldosteronu było podobne w obu grupach w warunkach podstawowych (grupa I: 75,6 ± 47,9 pg/ml vs. grupa II: 78,0 ± 60,7 pg/ml; p = NS, ale bezpośrednio po teście i jeszcze 10 min później było istotnie wyższe w grupie II - 126,9 ± 58,5 pg/ml vs. 231,1 ± 87,2 pg/ml i 94,1 ± 35,0 pg/ml vs. 213,8 ± 99,2 pg/ml (odpowiednio p < 0,05 dla obu różnic). Po 1-3 miesiącach treningu pionizacyjnego stwierdzano trend w kierunku podobnych wyników, jednak różnice nie osiągnęły istotności statystycznej.
Wnioski: U chorych z omdleniami wazowagalnymi, u których występują omdlenia w krótkim okresie po pionizacji, przyczyną mogą być zaburzenia aktywacji układu RAA. Zmiana aktywacji układu RAA w dłuższym okresie pod wpływem treningu może wskazywać na mechanizm jego skuteczności. Farmakoterapia omdleń z użyciem β-blokera w takiej grupie chorych może prowadzić do nasilenia objawów.(Folia Cardiol. 2004; 11: 33–37)
Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 16 chorych z omdleniami wazowagalnymi i dodatnim wynikiem testu pochyleniowego, u których wykonany po kilku dniach oraz po miesiącu ćwiczeń pionizacyjnych test pochyleniowy dał wynik ujemny. Oceniano stężenie aldosteronu oznaczane metodą radioimmunologiczną przed, bezpośrednio po i 10 min po zakończeniu 45-minutowej pionizacji według protokołu westminsterskiego. Badanych podzielono na 2 grupy: grupę I - 4 chorych, u których omdlenie wystąpiło w biernej fazie diagnostycznego testu pochyleniowego wykonywanego według protokołu włoskiego, oraz grupę II - 12 chorych, u których omdlenie wystąpiło po podaniu nitrogliceryny.
Wyniki: Średnie stężenie aldosteronu było podobne w obu grupach w warunkach podstawowych (grupa I: 75,6 ± 47,9 pg/ml vs. grupa II: 78,0 ± 60,7 pg/ml; p = NS, ale bezpośrednio po teście i jeszcze 10 min później było istotnie wyższe w grupie II - 126,9 ± 58,5 pg/ml vs. 231,1 ± 87,2 pg/ml i 94,1 ± 35,0 pg/ml vs. 213,8 ± 99,2 pg/ml (odpowiednio p < 0,05 dla obu różnic). Po 1-3 miesiącach treningu pionizacyjnego stwierdzano trend w kierunku podobnych wyników, jednak różnice nie osiągnęły istotności statystycznej.
Wnioski: U chorych z omdleniami wazowagalnymi, u których występują omdlenia w krótkim okresie po pionizacji, przyczyną mogą być zaburzenia aktywacji układu RAA. Zmiana aktywacji układu RAA w dłuższym okresie pod wpływem treningu może wskazywać na mechanizm jego skuteczności. Farmakoterapia omdleń z użyciem β-blokera w takiej grupie chorych może prowadzić do nasilenia objawów.(Folia Cardiol. 2004; 11: 33–37)
Słowa kluczowe: omdlenie wazowagalneukład renina-angiotensyna-aldosterontest pochyleniowy
