Leczenie restenozy w stencie za pomocą brachyterapii wewnątrzwieńcowej. Obserwacja 9-miesięczna 51 pacjentów

Streszczenie

Wstęp: Restenoza po zabiegach angioplastyki wieńcowej, mimo stosowania coraz nowszych metod leczenia, nadal jest jednym z głównych problemów kardiologii interwencyjnej. Celem pracy jest ocena odległego rokowania u pacjentów z restenozą w stencie (ISR), leczonych metodą brachyterapii wewnątrzwieńcowej (VBT) typu "beta", przy użyciu izotopu fosforu P32.
Materiał i metody: W latach 2002-2003 leczono 51 chorych z ISR w natywnych naczyniach wieńcowych metodą VBT promieniami beta. U wszystkich pacjentów po wcześniejszym zabiegu stentowania stwierdzono nawrót dolegliwości dławicowych oraz dodatni wynik próby wysiłkowej. Restenozę potwierdzono za pomocą badania angiograficznego (redukcja światła naczynia > 50%). U wszystkich chorych bezpośrednio przed napromieniowaniem wykonywano rutynowy zabieg angioplastyki balonowej. Brachyterapię wykonywano, stosując system Galileo ™ firmy Guidant, w którym źródło promieniowania stanowi izotop fosforu P32. Obserwację odległą wraz z koronarografią po 6-9 miesiącach przeprowadzono u wszystkich pacjentów.
Wyniki: W okresie obserwacji nie odnotowano zgonów, u 1 chorego wystąpił zawał serca spowodowany późną zakrzepicą w stencie (2%). W koronarografii w 7 przypadkach (13,7%) stwierdzono nawrót restenozy w obrębie samego stentu, a w dodatkowych 2 (3,9%) w odcinku bezpośrednio przylegającym do stentu (restenoza brzeżna). Zatem łącznie po 9 miesiącach u 10 pacjentów zabieg brachyterapii okazał się nieskuteczny (19,6%). U osób tych częściej obserwowano złożoną postać restenozy (typ III i IV).
Wnioski: Brachyterapia jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia restenozy w stencie. Ryzyko wystąpienia kolejnej restenozy po brachyterapii wewnątrzwieńcowej jest większe u chorych z rozlanym typem restenozy. (Folia Cardiol. 2004; 11: 727-732)