Odległe wyniki pomostowania tętnic wieńcowych u mężczyzn do 45 roku życia

Streszczenie

Wstęp: Mężczyźni młodzi i w średnim wieku są w Polsce populacją szczególnie zagrożoną przedwczesną chorobą niedokrwienną serca. Celem pracy była ocena wpływu pomostowania tętnic wieńcowych na przeżycie i jakość życia u młodych mężczyzn.
Materiał i metody: Badaniem objęto 60 kolejnych chorych w wieku średnio 41 lat, poddanych w 1993 roku zabiegowi rewaskularyzacji serca (CABG) w Klinice Kardiochirurgii UM w Łodzi. Okres obserwacji wynosił 10 lat. W tym czasie przeprowadzono 4 badania kontrolne: po 2, 5, 8 i 10 latach po operacji, a ich wyniki porównano z rezultatami badań przedoperacyjnych i z analogicznymi doniesieniami z piśmiennictwa.
Wyniki: Śmiertelność wewnątrzszpitalna wynosiła 3,3%. Przeżycie po 2, 5, 8 i 10 latach po CABG była równa odpowiednio: 92%, 87%, 75% i 69%. Analogicznie, przeżycie bez występowania objawów dławicy wynosiło: 75%, 44%, 37% i 33%, a przeżycie bez epizodów wieńcowych: 88%, 81%, 48% i 36%. Średnia klasa według CCS wynosiła przed operacją 3,1 ± 0,9; 2 lata po operacji 1,3 ± 0,6; 5 lat po CABG 2,0 ± 1,1; 8 lat po zabiegu 1,8 ± 1,3; 10 lat po CABG 1,7 ± 0,75. W próbach wysiłkowych wykonanych 2 lata po CABG zaobserwowano istotnie większą tolerancję wysiłku w porównaniu z okresem przedoperacyjnym, w zakresie zarówno czasu trwania wysiłku, jak i obciążenia (53 ± 10% vs. 55 ± 12%, NS). Przed operacją aktywnych zawodowo było 67%, a 2, 5, 8 i 10 lat po operacji, odpowiednio, 49%, 58%, 51% i 36%.
Wnioski: Odległe wyniki pomostowania tętnic wieńcowych w grupie mężczyzn do 45 rż. w zakresie przeżycia są dobre. Jednak im dłuższy okres obserwacji, tym mniej korzystny stwierdza się wpływ operacji CABG na stan kliniczny chorych. Z kolei, nasilenie nawracających dolegliwości jest zazwyczaj mniejsze niż bezpośrednio przed zabiegiem. (Folia Cardiol. 2004; 11: 825-829)