Tom 11, Nr 12 (2004)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2004-12-20
Wyświetlenia strony
596
Wyświetlenia/pobrania artykułu
887
Wskaźnik objętości blaszki — nowy parametr do oceny progresji/regresji miażdżycy w naczyniach wieńcowych
Folia Cardiologica Excerpta 2004;11(12):913-920.
Streszczenie
Wstęp: Najczęstszą przyczyną choroby niedokrwiennej serca (IHD) jest miażdżyca.
Aktualnie najlepszą metodą identyfikacji i oceny blaszki miażdżycowej jest ultrasonografia
wewnątrzwieńcowa (ICUS). Celem pracy było znalezienie (korzystając z badania ICUS)
parametru najlepiej obrazującego dystrybucję blaszki miażdżycowej w badanym segmencie
naczyniowym.
Materiał i metody: Analizowano zapisy ICUS wykonane u 72 pacjentów (śr. wieku 62,24 ± ± 7,82 roku), w tym u 48 w obrębie pnia głównego (LMS) oraz proksymalnych segmentach lewej tętnicy zstępującej (LAD) i lewej okalającej (LCX), a u 24 pacjentów w prawej tętnicy wieńcowej (RCA). W ocenie angiograficznej w LAD, LCX i RCA nie stwierdzono istotnych zmian miażdżycowych (%DS < 40%), dlatego nie wyodrębniano w nich podgrup. Natomiast w LMS analizę wykonano według oceny angiograficznej (pGr1 — prawidłowe naczynie, pGr2 — zwężenie pośrednie, tj. %DS 30–50%). Ocenie poddano parametr — wskaźnik objętości blaszki (PVI), wyliczony ze wzoru: (PV/długość naczynia)/VD w miejscu referencyjnym. Badaną populację analizowano także według oceny ultrasonograficznej (pGrA PB < 35% i pGrB PB > 35%, gdzie PB = PA/VA x 100%). Ponadto, PVI oceniano w LAD, LCX i RCA w zależności od wielkości PB (35% > PB < 35%). Opierając się na wartościach PVI w poszczególnych podgrupach badanych naczyń, wyznaczono wartości graniczne między poszczególnymi etapami miażdżycy.
Wyniki: W badanej populacji stwierdzono najwyższą wartość PVI w LAD (1,69 ± 0,62), a najniższą w LCX (1,27 ± 0,49) i kolejno w LMS (1,59 ± 0,66) i w RCA (1,49 ± 0,58). Istotnie wyższe wartości PVI stwierdzono w LMS pacjentów z bardziej zaawansowaną miażdżycą w ocenie angiograficznej (pGr1 1,37 ± 0,24 vs. pGr2 1,79 ± 0,48; p < 0,0001). Wyznaczony w LMS zakres graniczny pomiędzy pGr1 a pGr2 wynosił 1,37–1,58 i zawierał 25% wszystkich pomiarów. Natomiast analogicznie wyznaczony zakres pomiędzy pGrA a pGrB wynosił 1,44–1,48 i zawierał 8,4% badanych pomiarów. Zakres graniczny między pGrA a pGrB wynosił 1,16–1,17 w LAD i 1,12–1,17 w LCX oraz 1,21–1,36 w RCA.
Wnioski: PVI jest interesującym parametrem, obrazującym dystrybucję blaszki miażdżycowej analizowanego segmentu naczyniowego. Możliwość ustalenia dla PVI wartości granicznych, różnicujących poszczególne stopnie zaawansowania procesu miażdżycowego umożliwia wykorzystanie go do monitorowania progresji/regresji miażdżycy, w tym do obiektywnej oceny efektywności farmakoterapii. (Folia Cardiol. 2004; 11: 913–920)
Materiał i metody: Analizowano zapisy ICUS wykonane u 72 pacjentów (śr. wieku 62,24 ± ± 7,82 roku), w tym u 48 w obrębie pnia głównego (LMS) oraz proksymalnych segmentach lewej tętnicy zstępującej (LAD) i lewej okalającej (LCX), a u 24 pacjentów w prawej tętnicy wieńcowej (RCA). W ocenie angiograficznej w LAD, LCX i RCA nie stwierdzono istotnych zmian miażdżycowych (%DS < 40%), dlatego nie wyodrębniano w nich podgrup. Natomiast w LMS analizę wykonano według oceny angiograficznej (pGr1 — prawidłowe naczynie, pGr2 — zwężenie pośrednie, tj. %DS 30–50%). Ocenie poddano parametr — wskaźnik objętości blaszki (PVI), wyliczony ze wzoru: (PV/długość naczynia)/VD w miejscu referencyjnym. Badaną populację analizowano także według oceny ultrasonograficznej (pGrA PB < 35% i pGrB PB > 35%, gdzie PB = PA/VA x 100%). Ponadto, PVI oceniano w LAD, LCX i RCA w zależności od wielkości PB (35% > PB < 35%). Opierając się na wartościach PVI w poszczególnych podgrupach badanych naczyń, wyznaczono wartości graniczne między poszczególnymi etapami miażdżycy.
Wyniki: W badanej populacji stwierdzono najwyższą wartość PVI w LAD (1,69 ± 0,62), a najniższą w LCX (1,27 ± 0,49) i kolejno w LMS (1,59 ± 0,66) i w RCA (1,49 ± 0,58). Istotnie wyższe wartości PVI stwierdzono w LMS pacjentów z bardziej zaawansowaną miażdżycą w ocenie angiograficznej (pGr1 1,37 ± 0,24 vs. pGr2 1,79 ± 0,48; p < 0,0001). Wyznaczony w LMS zakres graniczny pomiędzy pGr1 a pGr2 wynosił 1,37–1,58 i zawierał 25% wszystkich pomiarów. Natomiast analogicznie wyznaczony zakres pomiędzy pGrA a pGrB wynosił 1,44–1,48 i zawierał 8,4% badanych pomiarów. Zakres graniczny między pGrA a pGrB wynosił 1,16–1,17 w LAD i 1,12–1,17 w LCX oraz 1,21–1,36 w RCA.
Wnioski: PVI jest interesującym parametrem, obrazującym dystrybucję blaszki miażdżycowej analizowanego segmentu naczyniowego. Możliwość ustalenia dla PVI wartości granicznych, różnicujących poszczególne stopnie zaawansowania procesu miażdżycowego umożliwia wykorzystanie go do monitorowania progresji/regresji miażdżycy, w tym do obiektywnej oceny efektywności farmakoterapii. (Folia Cardiol. 2004; 11: 913–920)
Słowa kluczowe: wskaźnik objętości blaszkiultrasonografie wewnątrzwieńcowachoroba niedokrwienna serca
