Tom 11, Nr 2 (2004)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2004-02-09
Wyświetlenia strony
1650
Wyświetlenia/pobrania artykułu
1243
Wpływ stałej elektrostymulacji serca na stabilizację rytmu u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków
Folia Cardiologica Excerpta 2004;11(2):143-152.
Streszczenie
Wstęp: Kontrola częstości rytmu serca u pacjenta z utrwalonym migotaniem
przedsionków (AF) jest niekiedy bardziej uzasadnionym rozwiązaniem. Implantacja
komorowego stymulatora serca (VVI) zapewnia ochronę nie tylko przed wolnymi rytmami,
ale również poprzez wsteczną depolaryzację węzła przedsionkowo-komorowego może
redukować szybkie rytmy (tachy-AF) i/lub ograniczać niemiarowość komór.
Materiał i metody: Do badania włączono 55 pacjentów (28 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku 52–86 lat, średnia wieku wynosiła 72 ± 7,1 roku, z utrwalonym AF i implantowanym stymulatorem VVI. W czasie 48-godzinnej obserwacji porównywano dwa tryby stymulacji VVI 40/min (własny rytm AF) i VVI 80/min, uwzględniając następujące parametry: współczynnik niemiarowości (WN), parametry zmienności rytmu (SDNN, SDNNi, SDANN, rMSSD, pNN50), średnią i maksymalną akcję serca, odsetek incydentów tachy-AF (rytm komór powyżej 90/min).
Wyniki: Stymulacja VVI 80/min istotnie statystycznie zredukowała wszystkie parametry HRV i rytmu serca. Ponadto współczynnik niemiarowości podczas VVI 80/min uległ 3-krotnemu zmniejszeniu (VVI 40/min - WN = 0,24 ± 0,06 vs. VVI 80/min - WN = 0,089 ± 0,05; p < 0,01). Stymulacja VVI 80/min istotnie statystycznie zwiększała średnią dobową akcję serca w porównaniu ze stymulacją VVI 40/min (VVI 40/min HRśr = 69,09 ± 11,6 vs. VVI 80/min HRśr = 81,44 ± 3,3; p < 0,05), nie wpływała natomiast na dobową maksymalną częstość pracy serca VVI 40/min: HRmax = 141,5 ± 28,5/min vs. VVI 80/min: HRmax = 138,6 ± 26,6/min (NS, p = 0,51). Wyniki 24-godzinne wykazały, że w zakresie częstości 90–137/min w czasie stymulacji VVI 80/min w porównaniu z pacjentami z rytmem własnym następuje istotna statystycznie redukcja tych rytmów. Jedynie powyżej częstości 138/min stymulacja VVI 80/min nie wpływała na ich zmniejszenie, ale rytmy te stanowiły zaledwie 2,1%.
Wnioski: Stała elektrostymulacja VVI 80/min u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków stabilizuje rytm serca i istotnie redukuje rytmy serca powyżej 90/min w czasie 24 godzin. Stymulacja VVI 80/min podnosi średnią, nie obniżając wartości maksymalnej częstości pracy serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 143–152)
Materiał i metody: Do badania włączono 55 pacjentów (28 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku 52–86 lat, średnia wieku wynosiła 72 ± 7,1 roku, z utrwalonym AF i implantowanym stymulatorem VVI. W czasie 48-godzinnej obserwacji porównywano dwa tryby stymulacji VVI 40/min (własny rytm AF) i VVI 80/min, uwzględniając następujące parametry: współczynnik niemiarowości (WN), parametry zmienności rytmu (SDNN, SDNNi, SDANN, rMSSD, pNN50), średnią i maksymalną akcję serca, odsetek incydentów tachy-AF (rytm komór powyżej 90/min).
Wyniki: Stymulacja VVI 80/min istotnie statystycznie zredukowała wszystkie parametry HRV i rytmu serca. Ponadto współczynnik niemiarowości podczas VVI 80/min uległ 3-krotnemu zmniejszeniu (VVI 40/min - WN = 0,24 ± 0,06 vs. VVI 80/min - WN = 0,089 ± 0,05; p < 0,01). Stymulacja VVI 80/min istotnie statystycznie zwiększała średnią dobową akcję serca w porównaniu ze stymulacją VVI 40/min (VVI 40/min HRśr = 69,09 ± 11,6 vs. VVI 80/min HRśr = 81,44 ± 3,3; p < 0,05), nie wpływała natomiast na dobową maksymalną częstość pracy serca VVI 40/min: HRmax = 141,5 ± 28,5/min vs. VVI 80/min: HRmax = 138,6 ± 26,6/min (NS, p = 0,51). Wyniki 24-godzinne wykazały, że w zakresie częstości 90–137/min w czasie stymulacji VVI 80/min w porównaniu z pacjentami z rytmem własnym następuje istotna statystycznie redukcja tych rytmów. Jedynie powyżej częstości 138/min stymulacja VVI 80/min nie wpływała na ich zmniejszenie, ale rytmy te stanowiły zaledwie 2,1%.
Wnioski: Stała elektrostymulacja VVI 80/min u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków stabilizuje rytm serca i istotnie redukuje rytmy serca powyżej 90/min w czasie 24 godzin. Stymulacja VVI 80/min podnosi średnią, nie obniżając wartości maksymalnej częstości pracy serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 143–152)
Słowa kluczowe: migotanie przedsionkówstymulacja komorowastabilizacja rytmu
