Tom 11, Nr 2 (2004)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2004-02-09
Wyświetlenia strony
483
Wyświetlenia/pobrania artykułu
851
Wpływ przezskórnej laserowej rewaskularyzacji mięśnia sercowego na dolegliwości dławicowe i tolerancję wysiłku pacjentów z oporną na leczenie dławicą piersiową - wyniki obserwacji odległej
Folia Cardiologica Excerpta 2004;11(2):91-100.
Streszczenie
Wstęp: Jedną z metod leczniczych pacjentów z oporną postacią dławicy piersiowej
jest przezskórna laserowa rewaskularyzacja mięśnia sercowego (PMLR). Celem pracy
była ocena odległego wpływu tego zabiegu na dolegliwości dławicowe i tolerancję
wysiłku.
Materiał i metody: U 25 pacjentów poddanych PMLR oceniono dolegliwości dławicowe według skali CCS oraz mierzono czas trwania próby wysiłkowej według zmodyfikowanego protokołu Bruce’a. Oceny dokonywano po 1, 3, 6, 12 i 24 miesiącach od zabiegu.
Wyniki: Obserwowano znamienne obniżenie średniego poziomu dolegliwości dławicowych z 3,52 ± 0,51 do 2,54 ± 0,78 według klasyfikacji CCS (p < 0,0001) po 1 miesiącu od PMLR. Po 2 latach wartość ta wyniosła 2,78 ± 0,65 i była nadal znamiennie mniejsza niż przed zabiegiem. Czas trwania testu wysiłkowego wydłużył się znamiennie z 343 ± 78 s do 511 ± 131 s po 1 miesiącu (p = 0,003). W dalszej obserwacji zanotowano istotne skracanie się czasu trwania testu wysiłkowego. Po 2 latach wartość ta była jednak nadal znamiennie większa niż przed zabiegiem i wynosiła 408 ± 194 s.
Wnioski: U pacjentów z oporną postacią dławicy piersiowej, poddanych zabiegowi PMLR, obserwuje się długoterminowe zmniejszenie poziomu dolegliwości dławicowych oraz poprawę tolerancji wysiłku. (Folia Cardiol. 2004; 11: 91–100)
Materiał i metody: U 25 pacjentów poddanych PMLR oceniono dolegliwości dławicowe według skali CCS oraz mierzono czas trwania próby wysiłkowej według zmodyfikowanego protokołu Bruce’a. Oceny dokonywano po 1, 3, 6, 12 i 24 miesiącach od zabiegu.
Wyniki: Obserwowano znamienne obniżenie średniego poziomu dolegliwości dławicowych z 3,52 ± 0,51 do 2,54 ± 0,78 według klasyfikacji CCS (p < 0,0001) po 1 miesiącu od PMLR. Po 2 latach wartość ta wyniosła 2,78 ± 0,65 i była nadal znamiennie mniejsza niż przed zabiegiem. Czas trwania testu wysiłkowego wydłużył się znamiennie z 343 ± 78 s do 511 ± 131 s po 1 miesiącu (p = 0,003). W dalszej obserwacji zanotowano istotne skracanie się czasu trwania testu wysiłkowego. Po 2 latach wartość ta była jednak nadal znamiennie większa niż przed zabiegiem i wynosiła 408 ± 194 s.
Wnioski: U pacjentów z oporną postacią dławicy piersiowej, poddanych zabiegowi PMLR, obserwuje się długoterminowe zmniejszenie poziomu dolegliwości dławicowych oraz poprawę tolerancji wysiłku. (Folia Cardiol. 2004; 11: 91–100)
Słowa kluczowe: oporna na leczenie dławica piersiowaprzezskórna laserowa rewaskularyzacja mięśnia sercowegowyniki odległe
