Duże dawki simwastatyny stosowane w ostrych zespołach wieńcowych a dopplerowskie wskaźniki czynności śródbłonka w obserwacji odległej

Streszczenie

Wstęp: Statyny poza działaniem hipolipemizującym wykazują właściwości modyfikujące czynność śródbłonka. Celem badania było porównanie wpływu standardowych i dużych dawek statyn stosowanych w ostrych zespołach wieńcowych na indukowaną przepływem wazodylatację (FMD) w obserwacji odległej.
Materiał i metody: Badaniem objęto 44 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, których w sposób losowy przydzielono do dwóch grup badanych: grupa S (+) obejmowała 22 chorych, którym podawano duże dawki simwastatyny (80 mg dziennie) przez miesiąc od włączenia do badania; grupa S (-) obejmowała 22 osoby z ostrymi zespołami wieńcowymi leczone standardowymi dawkami statyn. Po rocznej obserwacji wykonano dopplerowskie badanie przepływu przez tętnicę ramienną. Oceniano przepływ i wymiar naczynia w warunkach podstawowych, po 3 min okluzji oraz po podaniu nitrogliceryny, wyznaczając procentową zmianę średnicy naczynia (odpowiednio: FMD% i NTG-MD%).
Wyniki: Po rocznej obserwacji nie stwierdzono różnic w charakterystyce klinicznej badanych grup. Natomiast wykazano, że endogenna zdolność rozkurczowa (FMD%) u chorych leczonych dużymi dawkami simwastatyny jest istotnie większa niż w grupie S (-). Zdolność rozkurczowa tętnicy ramiennej pod wpływem egzogennej nitrogliceryny (NTG-MD%) była porównywalna w obu grupach.
Wnioski: Duże dawki simwastatyny zastosowane w ostrym zespole wieńcowym bez względu na stężenia lipidów w surowicy krwi wywierają odległy, korzystny wpływ na czynność śródbłonka. (Folia Cardiol. 2004; 11: 425–432)