Tom 12, Nr 1 (2005)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2005-01-12
Wyświetlenia strony
409
Wyświetlenia/pobrania artykułu
796
Rozbieżności klinicznej i holterowskiej oceny skuteczności leczenia pacjentów z niestabilną chorobą wieńcową
Folia Cardiologica Excerpta 2005;12(1):33-40.
Streszczenie
Wstęp: Badano przydatność badania holterowskiego w ocenie skuteczności
leczenia niestabilnej choroby wieńcowej i wartości prognostycznej wybranych parametrów
tego badania.
Materiał i metody: U 223 chorych z niestabilną chorobą wieńcową: 148 osób zaliczonych do III klasy według klasyfikacji CCS (66,4%) oraz 75 pacjentów w klasie IV (33,6%) porównano kliniczne i holterowskie wskaźniki skuteczności leczenia oraz ich związek z rokowaniem w 3-miesięcznej obserwacji.
Wyniki: W ocenie klinicznej wykazano skuteczność terapii w 71,3%. W badaniu holterowskim epizody niedokrwienia nie występowały w 51,6%. Wykazano rozbieżność klinicznej i holterowskiej oceny skuteczności leczenia w 50,3%. U 35% chorych stwierdzono utrzymywanie się niemego niedokrwienia, a u 15,3% występowały nadal bóle dławicowe przy braku cech niedokrwienia w badaniu holterowskim. Skuteczność terapii, definiowaną jako ustąpienie niedokrwienia w 7. dobie, stwierdzono u 52% chorych. U 42% osób niedokrwienie utrzymywało się mimo leczenia, a u 6% niedokrwienie rejestrowano jedynie w 7. dobie. Nie wykazano związku między ustąpieniem bólów wieńcowych a rokowaniem w 3-miesięcznej obserwacji. Analiza wieloczynnikowa wskazała na obecność ponad 2 epizodów niedokrwienia w badaniu holterowskim przy średniej częstości rytmu serca wynoszącej poniżej 60/min jako niezależnego czynnika obciążającego rokowanie, zwłaszcza u pacjentów leczonych metoprololem; p < 0,05).
Wnioski: Badanie holterowskie jest dokładniejszą metodą oceny wyników leczenia chorych z niestabilną chorobą wieńcową niż ocena kliniczna. Stwierdzono rozbieżność wyników klinicznej i holterowskiej oceny skuteczności leczenia u 50,3% chorych. Wskaźnik wynoszącypowyżej 2 epizody niedokrwienia w badaniu holterowskim przy średniej częstości rytmu serca poniżej 60/min umożliwił wyodrębnienie chorych z 2-krotnie gorszym rokowaniem. U pacjentów z niestabilną chorobą wieńcową metoda oceny holterowskich wskaźników niedokrwienia ma większe znaczenie prognostyczne niż wnioskowanie na podstawie ustąpienia bólów wieńcowych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 33-40)
Materiał i metody: U 223 chorych z niestabilną chorobą wieńcową: 148 osób zaliczonych do III klasy według klasyfikacji CCS (66,4%) oraz 75 pacjentów w klasie IV (33,6%) porównano kliniczne i holterowskie wskaźniki skuteczności leczenia oraz ich związek z rokowaniem w 3-miesięcznej obserwacji.
Wyniki: W ocenie klinicznej wykazano skuteczność terapii w 71,3%. W badaniu holterowskim epizody niedokrwienia nie występowały w 51,6%. Wykazano rozbieżność klinicznej i holterowskiej oceny skuteczności leczenia w 50,3%. U 35% chorych stwierdzono utrzymywanie się niemego niedokrwienia, a u 15,3% występowały nadal bóle dławicowe przy braku cech niedokrwienia w badaniu holterowskim. Skuteczność terapii, definiowaną jako ustąpienie niedokrwienia w 7. dobie, stwierdzono u 52% chorych. U 42% osób niedokrwienie utrzymywało się mimo leczenia, a u 6% niedokrwienie rejestrowano jedynie w 7. dobie. Nie wykazano związku między ustąpieniem bólów wieńcowych a rokowaniem w 3-miesięcznej obserwacji. Analiza wieloczynnikowa wskazała na obecność ponad 2 epizodów niedokrwienia w badaniu holterowskim przy średniej częstości rytmu serca wynoszącej poniżej 60/min jako niezależnego czynnika obciążającego rokowanie, zwłaszcza u pacjentów leczonych metoprololem; p < 0,05).
Wnioski: Badanie holterowskie jest dokładniejszą metodą oceny wyników leczenia chorych z niestabilną chorobą wieńcową niż ocena kliniczna. Stwierdzono rozbieżność wyników klinicznej i holterowskiej oceny skuteczności leczenia u 50,3% chorych. Wskaźnik wynoszącypowyżej 2 epizody niedokrwienia w badaniu holterowskim przy średniej częstości rytmu serca poniżej 60/min umożliwił wyodrębnienie chorych z 2-krotnie gorszym rokowaniem. U pacjentów z niestabilną chorobą wieńcową metoda oceny holterowskich wskaźników niedokrwienia ma większe znaczenie prognostyczne niż wnioskowanie na podstawie ustąpienia bólów wieńcowych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 33-40)
Słowa kluczowe: nieme niedokrwienieniestabilna choroba wieńcowa
