Wpływ kontroli częstotliwości komór i rytmu serca na funkcję lewej komory u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków - obserwacja roczna

Streszczenie

Wstęp: Leczenie przetrwałego migotania przedsionków (AF) może się opierać na strategii kontroli rytmu lub kontroli czynności serca w obrębie stwierdzanej arytmii. Dotychczasowe badania sugerują brak przewagi którejkolwiek z metod leczenia w odniesieniu do śmiertelności całkowitej i częstości powikłań zakrzepowo-zatorowych. Nie ma danych dotyczących wpływu leczenia na morfologię i funkcję lewej komory. Celem badania było porównanie w grupie chorych z niereumatycznym AF kontroli częstotliwości komór z kontrolą rytmu serca w odniesieniu do wielkości i kurczliwości lewej komory.
Materiał i Wyniki: Do badania kwalifikowano chorych w wieku 50-75 lat, z przetrwałym AF, u których lekarz prowadzący rozważał przywrócenie rytmu na drodze kardiowersji. Obserwacją objęto 205 pacjentów w wieku średnio 60,8 ± 11,2 roku z AF o średnim czasie trwania 231,8 ± 112,4 dnia. Chorych losowo przydzielano do grupy kontroli częstotliwości komór (101 osób, grupa I) i grupy kontroli rytmu serca (104 osoby, grupa II). Po roku rytm zatokowy utrzymywało 64% chorych z grupy II. Badanie echokardiograficzne wykonywano w momencie włączenia do badania, a następnie po 2 i 12 miesiącach obserwacji. Wymiar lewej komory wynosił początkowo 50,8 ± 5,6 mm w grupie I oraz 52,2 mm ± 6,8 mm w grupie II i nie różnił się wewnątrz grup ani pomiędzy grupami po roku obserwacji (50,0 ± 6,0 vs. 52,0 ± 7,4 mm gr. I vs. gr. II). Frakcja skracania lewej komory była początkowo nieznacznie niższa w grupie II (32,8 ± 6,6% vs. 29,9 ± 6,9%, gr. I vs. gr. II, p < 0,005). Po roku obserwacji frakcja skracania istotnie wzrosła w całej badanej grupie, natomiast nie stwierdzono różnic pomiędzy grupami (35,6 ± 7,4% vs. 31,3 ± 7,3%, gr. I vs. gr. II).
Wnioski: Oceniając niewyselekcjonowaną grupę pacjentów z przetrwałym AF i zachowaną czynnością skurczową lewej komory, nie stwierdzono przewagi strategii kontroli rytmu lub częstości serca w odniesieniu do morfologii i funkcji lewej komory serca.