Wysoki próg defibrylacji u chorych z wszczepialnym kardiowerterem-defibrylatorem. Sposoby rozwiązania tego problemu na podstawie doświadczeń własnych

Streszczenie

Współczesne standardowe wszczepialne kardiowertery-defibrylatory (ICD) z systemem elektrod przezżylnych umożliwiają skuteczne przerwanie tachyarytmii komorowych u większości chorych (> 90%) z zachowaniem wymaganego marginesu bezpieczeństwa, tj. różnicy między maksymalną energią dostarczaną przez ICD określonego typu a tzw. progiem defibrylacji. Jednak w szczególnych sytuacjach spełnienie tego warunku jest niemożliwe. Określa się je jako wysoki próg defibrylacji. W niniejszej pracy przedstawiono przypadki 3 chorych spośród 415 pacjentów z defibrylatorami wszczepionymi w okresie obserwacji, wymagających niestandardowego postępowania z powodu wysokiego progu defibrylacji u osób z kardiomiopatią niedokrwienną, rozstrzeniową oraz przerostową. Podsumowano w tym zakresie doświadczenia ośrodka, w którym pracują autorzy niniejszego opracowania, omówiono możliwe sposoby postępowania oraz dokonano przeglądu piśmiennictwa na temat czynników wpływających na próg defibrylacji wiążących się z pacjentem (choroba podstawowa), leczeniem (wpływ farmakoterapii) oraz z zastosowanym układem ICD (elektroda i sam generator impulsów).