Tętniak rzekomy tętnicy udowej - występowanie i doświadczenia własne w leczeniu

Streszczenie

Wstęp: Celem niniejszej pracy jest ocena występowania jatrogennego uszkodzenia tętnicy udowej po zabiegach koronarografii i przezskórnej angioplastyki tętnic wieńcowych. Dokonano analizy skuteczności stosowanych zabiegów terapeutycznych w leczeniu tętniaka rzekomego.
Metody: Przeanalizowano 4916 badań koronarografii i 3263 zabiegów przezskórnej angioplastyki wieńcowej wykonanych z nakłucia tętnicy udowej. W badaniu USG u 60 osób ujawniono obecność tętniaka rzekomego. U wszystkich zastosowano mechaniczny ucisk tej okolicy elastyczną opaską uciskową. U 19 pacjentów uzyskano wykrzepienie tętniaka rzekomego. U pozostałych osób wykonano ucisk tętniaka głowicą ultrasonograficzną pod kontrolą wzroku (skuteczny u 16 pacjentów). Pozostałych 25 chorych po konsultacji z chirurgiem naczyniowym zakwalifikowano do zabiegu zamknięcia tętniaka poprzez zaopatrzenie chirurgiczne lub podanie do jamy tętniaka roztworu trombiny.
Wyniki: Jatrogenny tętniak rzekomy tętnicy udowej występuje z częstością 0,6% po koronarografii i 0,9% po przezskórnej angioplastyce wieńcowej. Nie wykazano zwiększonej częstości występowania tętniaków rzekomych w zależności od płci, wieku oraz intensywności leczenia przeciwpłytkowego i przeciwkrzepliwego. Skuteczność nieoperacyjnych metod terapii sprawiła, że tylko w 1 przypadku tętniaka rzekomego tętnicy udowej konieczne było zaopatrzenie chirurgiczne.
Wnioski: Ucisk tętniaka rzekomego opaską uciskową uzupełniony o kompresję pod kontrolą wzroku jest skuteczny w około 60% przypadków. Zabieg podawania do światła tętniaka trombiny jest bezpiecznym i najskuteczniejszym sposobem leczenia jatrogennego tętniaka rzekomego tętnicy udowej.