Ciężka niewydolność serca w przebiegu zawału - możliwości terapeutyczne

Streszczenie

Pacjent P.T. narodowości australijskiej w wieku 57 lat dnia 28 stycznia 2004 r. przebył zawał ściany przednio-bocznej serca powikłany zespołem małego rzutu serca i 2-krotnie częstoskurczem komorowym przerwanym kardiowersją elektryczną. W trybie pilnym w 5. godzinie wykonano w Royal Perth Hospital (Australia) koronarografię i przezskórną interwencję wieńcową (PCI) z implantacją stentów do tętnicy zstępującej przedniej (LAD) z wynikiem 100%→5% i tętnicy okalającej (LCx) z wynikiem 99%→0%. Podano kwas acetylosalicylowy, abciximab, klopidogrel, simwastatynę. Chory wymagał intubacji, kontrapulpulsacji wewnątrzaortalnej, monitorowania EKG, ciśnienia tętniczego i inwazyjnego monitorowania hemodynamicznego (CI, CO, PAWP, PAP). W farmakoterapii ostrej niewydolności serca pod kontrolą inwazyjnych parametrów hemodynamicznych stosowano dobutaminę/noradrenalinę, furosemid, aldakton, ramipril oraz digoksynę. Wobec braku poprawy hemodynamicznej w 5. dobie chorego przeniesiono na Oddział Leczenia Zaawansowanej Niewydolności Serca, gdzie dołączono do wlewu noradrenaliny i dobutaminy lewosimendan, uzyskując przejściową poprawę stanu klinicznego. Wobec niezadowalających parametrów hemodynamicznych (CI: 2,1 l/min/m², PAWP: 38 mm Hg) po wstępnej kwalifikacji do przeszczepu serca (OHTx) w 30. dniu hospitalizacji wszczepiono bez powikłań do jamy brzusznej urządzenie mechanicznie wspomagające czynność lewej komory (LVAD) Heartmate XVE, uzyskując stopniową poprawę hemodynamiczną (CI: 3,17 l/min/m²; PAWP: 30 mm Hg). Po implantacji LVAD do terapii niewydolności serca włączono leki beta-adrenolityczne: karwedilol, a następnie bisoprolol. Po 13,5 miesiącach, dnia 15 kwietnia 2005 r. wykonano operację OHTx.