English Polski
Tom 1, Nr 5 (2006)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2006-09-14

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 548
Wyświetlenia/pobrania artykułu 956
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Migotanie przedsionków jako czynnik prognostyczny u chorych ze skurczową niewydolnością serca

Rafał Grzybczak, Jadwiga Nessler i Wiesława Piwowarska
Folia Cardiologica Excerpta 2006;1(5):270-278.

Streszczenie

Wstęp: Migotanie przedsionków (AF) jest częstym powikłaniem chorób serca. Powoduje obniżenie rzutu lewej komory, upośledza funkcję mechaniczną zastawek serca, zaburza czynność neurohumoralną miokardium. W niniejszej pracy oceniono wpływ AF na obraz kliniczny i odlegle losy chorych ze skurczową niewydolnością serca.
Metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę statystyczną danych z obrazu klinicznego 152 pacjentów (38 K i 114 M) ze skurczową niewydolnością serca (EF < 40%). Obecność AF w trakcie obserwacji oraz w wywiadzie pozwoliła podzielić chorych na 2 grupy (z AF oraz bez AF). W grupach porównano wyjściowo m.in. niektóre parametry elektrokardiograficzne (HR, LBBB), echokardiograficzne (EF, LVEDV, wymiar LA, LVEDD, LVESD), a także maksymalne minutowe zużycie tlenu w teście spiroergometrycznym oraz częstości wystąpienia punktów końcowych badania (zgonu, udaru mózgu, powtórnych hospitalizacji, zabiegów CABG). Średni czas obserwacji wyniósł 936 dni.
Wyniki: Średnia wieku chorych wyniosła 65 lat. Pacjenci z AF (53 osoby; 35%; śr. 69 lat) w porównaniu z grupą bez AF (99 osób; śr. 62 lata) charakteryzowali się: gorszą wydolnością wysiłkową miokardium (VO2 max = 10,9 ml/kg/min vs. 17,2 ml/kg/min); większym wymiarem lewego przedsionka (49,9 mm vs. 45,9 mm) oraz mniejszą objętością końcoworozkurczową (LVEDV = 159,5 ml vs. 183,7 ml); rzadszym współwystępowaniem LBBB (7,5% vs. 13%); większą ogólną śmiertelnością (28,3% vs. 17,1%); częstszą koniecznością powtórnych hospitalizacji (15% vs. 8%). U chorych z przetrwałym AF (40%), u których utrzymano HR poniżej 75/min, śmiertelność wyniosła 29% i była istotnie statystycznie mniejsza niż w przypadku pacjentów z HR powyżej 75/min, dla których wynosiła 54%.
Wnioski: Migotanie przedsionków w grupie chorych ze skurczową niewydolnością serca jest niekorzystnym, chociaż nie niezależnym czynnikiem rokowniczym. U chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków kontrola częstości komór powyżej 75/min wiązała się z istotnym zmniejszeniem śmiertelności.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF