Mężczyznę w wieku 67 lat przyjęto do szpitala z bólami dławicowymi i elektrokardiograficznymi cechami zawału serca z uniesieniem odcinka ST ściany dolnej lewej i prawej komory we wstrząsie kardiogennym. Pilna koronarografia potwierdziła całkowite zamknięcie prawej tętnicy wieńcowej bez obecności krążenia obocznego, którą skutecznie rekanalizowano z implantacją stentu (przepływ TIMI 3). W echokardiograficznym badaniu przezklatkowym stwierdzono pozawałowy ubytek przegrody międzykomorowej z istotnym przepływem lewo-prawym. Zastosowanie standardowej farmakoterapii, bez możliwości podłączenia do aparatu balonowej kontrapulsacji wewnątrzaortalnej, nie poprawiło hemodynamicznych parametrów chorego. Po opóźnionej, ale skutecznej rekanalizacji tętnicy wieńcowej odpowiedzialnej za zawał w ciągu 2 godzin nastąpiło pęknięcie wolnej ściany lewej komory na granicy z miejscem zawału, co zakończyło się nagłym zgonem pacjenta. Prawidłową diagnozę podwójnego pęknięcia serca ustalono za pomocą echokardiografii.