Neurohormony a niewydolność serca - znaczenie aldosteronu

Abstract

Niewydolność serca jest jedną z głównych przyczyn zachorowalności i umieralności z powodów sercowo-naczyniowych, a częstość jej występowania wzrasta. Patofizjologia niewydolności serca jest wieloczynnikowa; w ostatnich badaniach sugerowano, że aldosteron znacząco oraz niezależnie wpływa na rozwój tej choroby. Nowe dowody sugerują, że aldosteron wywiera także działanie niezależne od nerek. Łączy się on z receptorem dla mineralokortykoidów, bezpośrednio działając na mięsień sercowy oraz na naczynia, wywołując szkodliwe procesy, takie jak hipertrofia, martwica, włóknienie oraz zaburzenia czynności śródbłonka. Potwierdzono wpływ wszystkich tych procesów na patofizjologię niewydolności serca. Czynniki będące antagonistami receptorów dla mineralokortykoidów stały się więc nowym paradygmatem w terapii niewydolności serca. Wyniki ostatnio przeprowadzonych badań potwierdziły korzystny wpływ, jaki czynniki te wywierają na zachorowalność i umieralność u pacjentów z przewlekłą objawową niewydolnością serca. (Folia Cardiologica Excerpta 2006; 1: 411-424)