Otyłość a stężenie adiponektyny w ostrym zawale serca

Streszczenie

Wstęp: U osób otyłych oraz pacjentów z chorobą wieńcową stwierdza się niskie stężenie adiponektyny, hormonopodobnego peptydu, wydzielanego przez tkankę tłuszczową. Celem badania była ocena wpływu otyłości na stężenie adiponektyny i korelacji stężenia adiponektyny z parametrami antropometrycznymi oraz czynnikami ryzyka miażdżycy u mężczyzn z ostrym zawałem serca.
Metody: Badaniem objęto dwie grupy pacjentów z pierwszym zawałem serca: 40 mężczyzn otyłych i 40 mężczyzn szczupłych. Zmierzono obwód talii i bioder oraz obliczono wskaźnik talia–biodra, oznaczono stężenie białka C-reaktywnego, kwasu moczowego, glukozy na czczo, profil lipidowy i stężenie adiponektyny.
Wyniki: Średnie stężenie adiponektyny było znacząco niższe u pacjentów otyłych niż u osób szczupłych (6,80 mg/ml ± 4,31 vs. 11,18 mg/ml ± 7,19; p < 0,01). Stężenie adiponektyny korelowało ujemnie ze skurczowym ciśnieniem tętniczym, stężeniem glukozy na czczo, triglicerydów, białka C-reaktywnego i kwasu moczowego oraz z pomiarami antropometrycznymi, przy czym najsilniejszą zależność stwierdzono z obwodem talii. Stężenie adiponektyny korelowało dodatnio z wiekiem i stężeniem cholesterolu frakcji HDL. Wykazano istotny związek między stężeniem adiponektyny a stężeniem cholesterolu frakcji HDL, obwodem talii oraz stężeniem triglicerydów. Te niezależne zmienne w 39% wyjaśniały zmienność osoczowego stężenia adiponektyny.
Wnioski: U pacjentów z ostrym zawałem serca otyłość wiąże się ze zmniejszonym stężeniem adiponektyny. Niskie stężenie adiponektyny współistnieje z aterogennym profilem lipidowym oraz podwyższonym stężeniem markerów stanu zapalnego. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 35-43)