Ocena wyników inwazyjnego leczenia zwężenia pnia lewej tętnicy wieńcowej u chorych we wstrząsie kardiogennym

Streszczenie

Wstęp: Wysoka śmiertelność wewnątrzszpitalna chorych we wstrząsie kardiogennym zmniejsza się dzięki stosowaniu terapii interwencyjnej. Celem pracy była ocena wyników leczenia pacjentów we wstrząsie kardiogennym, spowodowanym chorobą pnia lewej tętnicy wieńcowej, za pomocą angioplastyki z implantacją stentów.
Metody: Grupę 71 kolejnych osób, leczonych ze wskazań nagłych z powodu choroby pnia lewej tętnicy wieńcowej (38 we wstrząsie kardiogennym podczas przyjęcia i 33 bez objawów wstrząsu) poddano rocznej klinicznej i angiograficznej obserwacji. Oceniano śmiertelność okołozabiegową oraz w obserwacji odległej, a także częstość występowania restenozy i ponownych interwencji wieńcowych.
Wyniki: W badanej grupie odnotowano 17 zgonów (23,9%). Z grupy pacjentów ze wstrząsem kardiogennym okres 12 miesięcy po zabiegu przeżyło 22 chorych (57,9%). U 15 osób zgon wystąpił w okresie okołozabiegowym, a 1 pacjent zmarł po 3 miesiącach. Restenozę i związaną z nią ponowną rewaskularyzację stwierdzono u 5 osób (29,4%) ze wstrząsem kardiogennym i u 4 osób (16,0%) bez wstrząsu kardiogennego. W analizie wieloczynnikowej do niezależnych czynników predykcyjnych wystąpienia wstrząsu kardiogennego w grupie pacjentów poddanych angioplastyce pnia lewej tętnicy wieńcowej w trybie pilnym należały: zawał serca z uniesieniem odcinka ST jako przyczyna zabiegu (OR 14,1; 95% CI 3,71-53,7; p < 0,0002) oraz mały minimalny wymiar światła przed zabiegiem (OR 0,43; 95% CI 0,2-0,93; p < 0,04). Natomiast jedyny niezależny czynnik predykcyjny zgonu wśród pacjentów ze wstrząsem kardiogennym to mały minimalny wymiar światła po zabiegu (OR 0,31; 95% CI 0,1-0,99, p < 0,05).
Wnioski: W badanej populacji stwierdzono dużą śmiertelność, zwłaszcza w grupie chorych ze wstrząsem kardiogennym. Zgony występują najczęściej w okresie okołozabiegowym. Ze względu na wciąż dużą częstość przypadków restenozy konieczne jest przeprowadzanie okresowych kontrolnych badań angiograficznych, najlepiej 2-krotnie w ciągu pierwszych 6 miesięcy po zabiegu. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 18-26)