Analiza parametrów aktywacji przedsionków w uśrednionym elektrokardiogramie wysokiego wzmocnienia rejestrowanym z powierzchni ciała (SA-ECG) oraz z elektrod wewnątrzprzedsionkowych (SA-IEGM)

Streszczenie

Wstęp: Analiza parametrów czasowych uśrednionego elektrokardiogramu (SA-ECG) rejestrowanego z powierzchni ciała jest akceptowaną metodą oceny potencjału przedsionkowego, pozwalającą na określenie ryzyka wystąpienia migotania przedsionków (AF). Celem niniejszego badania była ocena możliwości zastosowania techniki uśredniania EKG do analizy zapisów wewnątrzprzedsionkowych (IEGM). Dodatkowo przeanalizowano zależność między parametrami uśrednionego EKG/IEGM a częstością nawrotów arytmii, stosowanymi lekami antyarytmicznymi oraz podstawowymi parametrami echokardiograficznymi.
Metody: Badanie przeprowadzono w grupie 24 pacjentów poddanych zabiegowi implantacji dwuprzedsionkowego układu stymulującego. Rejestrowano uśrednione sygnały z odprowadzeń powierzchniowych Franka oraz odprowadzeń wewnątrzsercowych prawo- i lewoprzedsionkowych. Analizowano standardowe parametry SA-ECG [czas trwania potencjału przedsionkowego (Pdur), RMS20 i LAS5] oraz obecność kryteriów późnych potencjałów przedsionkowych (ALP-Pdur > 125 ms, RMS20 < 2,4 µV).
Wyniki i wnioski: Jest możliwe uzyskanie uśrednionych potencjałów z odprowadzeń wewnątrzprzedsionkowych przy wykorzystaniu standardowego sprzętu przeznaczonego do rejestracji SA-ECG. Cechuje je niższy poziom zakłóceń oraz lepsza dyskryminacja zespołu QRS. Wykazano dobrą korelację między wartościami Pdur a RMS20, uzyskanymi z powierzchni oraz z odprowadzeń wewnątrzprzedsionkowych. Uśredniony IEGM stanowi wartościowe narzędzie mogące służyć ocenie zaburzeń końcowej fazy aktywacji przedsionków. Nie stwierdzono prostych zależności między analizowanymi parametrami SA-ECG/IEGM a stopniem nasilenia arytmii, terapią antyarytmiczną oraz wymiarami lewego przedsionka. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 544-559)