Wpływ kształtu impulsu stymulującego na próg pobudzenia komór oraz zachowanie się mięśni szkieletowych w polu operacyjnym podczas przezskórnej nieinwazyjnej stymulacji serca w warunkach znieczulenia ogólnego

Streszczenie

Wstęp: Przezskórna stymulacja serca (TCP) u pacjentów w znieczuleniu ogólnym nie ma ograniczenia bólowego dla dużych amplitud impulsów stymulujących, ale ich stosowanie staje się źródłem ruchu mięśni szkieletowych, utrudniających chirurgowi przeprowadzenie zabiegu operacyjnego. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu różnych kształtów impulsu stymulującego na próg pobudzenia komór, energię elektryczną przekazywaną do układu elektrodowego oraz wielkość ruchu pola operacyjnego w czasie TCP prowadzonej w warunkach znieczulenia ogólnego.
Metody: Badaniem objęto 58 pacjentów operowanych w znieczuleniu ogólnym, u których wykonano TCP kolejno impulsami o 3 kształtach (prostokąt, kwadrat sinusa i pierwiastek sinusa), o jednakowej szerokoœci podstawy (40 ms).
Wyniki: W niepełnym zwiotczeniu dla amplitud do 120 mA największą skuteczność stymulacji (94%), najniższe progi pobudzenia komór - średnio 70,5 ± 18,3 mA, a także najmniejszy ruch pola operacyjnego uzyskano dla impulsu prostokątnego. Najmniejszą energię elektryczną (śr. 44,0 ± 13,8 mJ) dostarczał do układu elektrodowego impuls o kształcie kwadrat sinusa. Najwcześniej pobudzał mięœnie szkieletowe impuls prostokątny (śr. 40,5 ± 15,6 mA), jednak w warunkach pełnego zwiotczenia progi pobudzenia mięśni szkieletowych wzrastały 2-krotnie, co prowadziło do istotnego zmniejszenia ruchu pola operacyjnego.
Wnioski: Podczas TCP w warunkach znieczulenia ogólnego impuls stymulujący o kształcie prostokątnym zapewniał najniższe progi pobudzenia komór, najmniejszy ruch pola operacyjnego oraz największą skuteczność stymulacji. Impuls o kształcie kwadrat sinusa umożliwiał przekazywanie w kierunku serca najmniejszej energii elektrycznej. Pełne zwiotczenie mięśni szkieletowych zapewniało lekarzowi wykonującemu zabieg stabilne pole operacyjne. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 106-112)