Przezskórna angioplastyka wieńcowa u osób w wieku podeszłym - ocena wyników wewnątrzszpitalnych

Streszczenie

Wstęp: Starzenie się społeczeństwa stanowi poważny problem w krajach rozwiniętych. Wraz z wiekiem roœnie występowanie choroby wieńcowej (CAD), co każe traktować jej skuteczne leczenie jak jedno z najważniejszych wyzwań współczesnej kardiologii. Celem niniejszej pracy była ocena wewnątrzszpitalnych wyników przezskórnej angioplastyki wieńcowej (PTCA) u osób w wieku podeszłym.
Metody: Badaniem o charakterze rejestru retrospektywnie objęto 1000 kolejnych osób leczonych interwencyjnie z powodu objawowej CAD. Pacjentów podzielono na dwie podgrupy wiekowe: ≥ 70 rż. (n = 233) oraz < 70 rż. (n = 767).
Wyniki: Spośród pacjentów ze starszej grupy wiekowej więcej było kobiet (40,8% vs. 26,6%; p < 0,00004), częściej rozpoznawano cukrzycę (24,0% vs. 17,4%; p < 0,04), nadciśnienie tętnicze (66,9% vs. 57,7%; p < 0,001), niewydolność serca (24,0% vs. 11,6%; p < 0,00001) oraz przebyty udar mózgu (8,1% vs. 4,7%; p < 0,05), a także większy odsetek pacjentów przyjęto do szpitala we wstrząsie kardiogennym (7,7% vs. 3,0%; p < 0,002). Powodem przezskórnej rewaskularyzacji u starszych pacjentów znamiennie częściej były ostre zespoły wieńcowe (61,8% vs. 47,5%; p < 0,0004). Choroba wielonaczyniowa dotyczyła znacznej większości starszych osób (81,1% vs. 63,8% wśród młodszych pacjentów; p < 0,00001). Mimo że implantacja stentu przeważała w obu grupach badanych, angioplastykę balonową wykorzystywano częściej u starszych pacjentów (23,4% vs. 16,5%; p < 0,01). Ponadto w analizie jednoczynnikowej wykazano mniejszą liczbę zabiegów bezpośredniej implantacji stentu (19,7% vs. 29,3%; p < 0,004) w tej ostatniej grupie. Angioplastyka wieńcowa w starszej grupie wiekowej wiązała się z dłuższym czasem ekspozycji na promieniowanie rentgenowskie (11,1 ± 7,3 min vs. 9,5 ± 6,2 min, p < 0,001) oraz większą objętością podanego kontrastu (160,2 ± 87,2 ml vs. 149,2 ± 75,1 ml; p = 0,060). Skuteczność interwencji, oceniana na podstawie kryteriów klinicznych oraz angiograficznych, była wysoka w obu analizowanych grupach, choć w starszej grupie wiekowej odnotowano znamiennie mniejszy odsetek całkowitych rewaskularyzacji (12,0% vs. 26,7%; p < 0,01) oraz istotnie wyższą śmiertelność wewnątrzszpitalną (6,9% vs. 2,1%; p < 0,0003). Podeszły wiek był niezależnym czynnikiem prognostycznym większej śmiertelności szpitalnej oraz dłuższej ekspozycji na promieniowanie rentgenowskie, po uwzględnieniu wstępnej charakterystyki badanych grup w analizie wieloczynnikowej (OR 2,90; 95% CI 1,08–7,75; p < 0,04 oraz R² dla modelu = 0,30; p < 0,000001).
Wnioski: Mimo częstszych chorób współistniejących i bardziej zaawansowanej miażdżycy tętnic wieńcowych wykazano wysoki odsetek skuteczności PTCA wśród starszych osób. Po uwzględnieniu wyjściowej charakterystyki badanej grupy u chorych w podeszłym wieku wyniki leczenia w okresie hospitalizacji były mniej korzystne, a same procedury - bardziej złożone. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 85-97)