Nieokreślony typ ostrego zespołu wieńcowego - rola elektrokardiogramu

Streszczenie

Pacjenci ze stymulatorem serca stanowią coraz liczniejszą grupę. Zawał serca u tych osób, podobnie jak u chorych z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB), należy do typu nieokreślonego ostrego zespołu wieńcowego i wiąże się z największym ryzykiem nagłego zgonu, dlatego tak ważne jest odpowiednio wczesne i prawidłowe jego rozpoznanie. Elektrokardiograficzne kryteria rozpoznania ostrego zawału serca u pacjentów ze stymulacją komorową są w dużej mierze zbieżne z kryteriami rozpoznania zawału u pacjentów z LBBB. Znajdują one zastosowanie w pierwszym etapie procesu diagnostycznego ostrego zawału serca i znane są jako "kryteria Sgarbossy". Do "kryteriów Sgarbossy" należą: uniesienie odcinka ST większe lub równe 5 mm przy ujemnym wychyleniu zespołów QRS, uniesienie odcinka ST większe lub równe 1 mm przy dodatnim wychyleniu zespołów QRS oraz obniżenie odcinka ST większe lub równe 1 mm w odprowadzeniach V1, V2 lub V3. Należy jednak pamiętać o specyficznych różnicach miêdzy pacjentami ze stymulacją komorową a osobami z LBBB, które wskazują na odmienne znaczenie poszczególnych kryteriów w obu grupach. Pomimo licznych ograniczeń metody elektrokardiograficznej w rozpoznawaniu ostrego zawału serca u chorych ze stymulacją komorową należy pamiętać, że metoda ta nadal, wraz z typowym wywiadem, jest najprostszą, najtańszą i najbardziej dostępną formą wstępnej diagnostyki ostrego zawału serca. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 175-182)