Leczenie inhibitorami ACE: skuteczność w zapobieganiu napadom migotania przedsionków po operacji kardiochirurgicznej

Streszczenie

Wstęp: Migotanie przedsionków (AF) jest jednym z najczęstszych powikłań po zabiegach pomostowania tętnic wieńcowych (CABG). Celem badania była ocena możliwych czynników predykcyjnych i określenie sposobu zapobiegania napadom AF po operacji kardiochirurgicznej.
Metody: Retrospektywnej analizie klinicznej i statystycznej poddano dane 217 pacjentów po operacji tętnic wieńcowych.
Wyniki: Migotanie przedsionków wystąpiło u 28% (61/217) pacjentów. W analizie jednoczynnikowej chorzy z AF byli starsi (p = 0,0033), mieli dłuższy wywiad choroby wieńcowej (p = 0,0417) i więcej osób z tej grupy miało wszczepione ponad 3 pomosty aortalno-wieńcowe (p < 0,05). Niska frakcja wyrzutowa (< 40%) również stanowiła czynnik ryzyka wystąpienia arytmii (p < 0,0001). W wieloczynnikowej analizie regresji określono dwa niezależne czynniki predykcyjne AF: brak leczenia inhibitorami ACE przed operacją (p = 0,0005) i wiek powyżej 60 lat (p < 0,01). Średnia częstość akcji serca pacjentów z AF po operacji była wyższa: 115 ± ± 34 vs. 78 ± 21/min (p < 0,0005). U chorych leczonych inhibitorami ACE przed operacją i po niej częstość występowania AF była mniejsza niż u osób, u których nie stosowano takiej terapii: odpowiednio 8% vs. 48% (p < 0,0001 ) i 4% vs. 61% (p < 0,0001). Leczenie betablokerami przed zabiegiem operacyjnym i po nim wpływało na obniżenie częstotliwości występowania AF: odpowiednio do 23% vs. 75% (p < 0,001) i 19% vs. 96% (p < 0,0001).
Wnioski: Ważnymi czynnikami zwiększającymi prawdopodobieństwo wystąpienia pooperacyjnego napadu AF są: brak leczenia inhibitorami ACE przed operacją, zaawansowany wiek, niska frakcja wyrzutowa, wysoka pooperacyjna częstość akcji serca, długi wywiad choroby wieńcowej oraz liczba wykonanych pomostów (korelująca z długością trwania zabiegu operacyjnego). Leczenie inhibitorami ACE może być skutecznym sposobem zapobiegania wystąpieniu AF. Terapia oparta na zmiennych indywidualnych jest istotna dla właściwego leczenia i zmniejszenia ryzyka arytmii. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 440–447)