Związek między amiodaronem, nowymi lekami przeciwarytmicznymi klasy III oraz innymi lekami a nabytym zespołem długiego QT

Streszczenie

Związki należące do III klasy leków przeciwarytmicznych wydłużają czas trwania odstępu QT głównie poprzez zablokowanie opóźnionego, szybkiego, prostującego, odkomórkowego prądu potasowego (IKr), w niewielkim tylko stopniu wpływając na przebieg okresu repolaryzacji. Powyższy kanał jest kodowany przez ludzki gen hERG. Inhibicja kanałów potasowych kodowanych przez hERG poprzez zastosowanie leków przeciwarytmicznych klasy III powoduje wydłużenie czasu trwania potencjału czynnościowego komórek mięśnia sercowego, co daje korzystny efekt przeciwarytmiczny. Nadmierne wydłużenie czasu trwania potencjału czynnościowego może doprowadzić do rozwoju nabytego zespołu długiego QT, który bezpośrednio wiąże się z ryzykiem powstania arytmii typu torsades de pointes. Preparaty należące do III klasy leków przeciwarytmicznych mogą blokować wszystkie typy kanałów potasowych: IKs, IKr, IKur oraz IK1. Głównym przedstawicielem III klasy leków przeciwarytmicznych jest amiodaron. Lek ten stanowi „złoty standard” w profilaktyce nawrotów migotania przedsionków. Mimo że związek ten cechuje się wysoką skutecznością w zakresie leczenia wielu arytmii, duża liczba działań niepożądanych ogranicza jego kliniczne zastosowanie. Dronedaron jest syntetycznym analogiem amiodaronu pozbawionym komponentu jodowego i cechuje się mniejszą liczbą działań niepożądanych. Podobnie jak amiodaron wykazuje on wielokanałowe działanie blokujące, hamując między innymi przezbłonowe prądy: Na+, IKs, IKur, IK1 oraz wolny prąd wapniowy typu L. Do głównych przedstawicieli nowej generacji związków III klasy leków przeciwarytmicznych zaliczają się: dofetilid, dronedaron, azimilid oraz ibutilid. W badaniach wykazano, że doustne podanie dofetilidu nie zwiększa śmiertelności wśród pacjentów z ostrym zawałem lub zastoinową niewydolnością serca. Dofetilid stanowi alternatywny lek w przypadku farmakologicznej kardiowersji migotania i trzepotania przedsionków. Azimilid blokuje zarówno szybkie, jak i wolne składowe kanałów potasowych. Lek ten nie zawiera komponentu metanosulfonanilidowego. Trecytilid, tedisamil, ersentilid, ambasilid, chromanol oraz sematilid stanowią inne związki przyporządkowane do III klasy leków przeciwarytmicznych. Bretylium i sotalol są wcześniej odkrytymi związkami o złożonej aktywności przeciwarytmicznej. W niniejszym artykule dokonano przeglądu głównych badań związanych z przedstawionymi lekami.