Polekowe wydłużenie odstępu QT

Streszczenie

Polekowe wydłużenie odstępu QT sprzyja występowaniu częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes (TdP) i nagłych zgonów. Związek między określonym lekiem a pojawieniem się TdP jest trudny do udokumentowania i dlatego jako zastępczy wskaźnik ryzyka proarytmii wykorzystuje się wydłużenie odstępu QT. Większość leków wydłuża odstęp QT poprzez hamowanie prądu potasowego I_Kr lub zmiany przemieszczania się białek tworzących ten kanał. Lepsze poznanie budowy i kinetyki kanałów jonowych oraz ich roli w repolaryzacji miało ogromny wpływ na rozumienie mechanizmów polekowego wydłużenia odstępu QT i występowania TdP. Do proarytmii spowodowanej lekiem wydłużającym odstęp QT dochodzi rzadko i zwykle w celu wywołania takiego incydentu konieczne jest działanie kilku czynników, takich jak połączenie dwóch lub więcej leków wpływających na ten sam szlak, hipokaliemia oraz być może predyspozycja genetyczna. Elektrokardiogram stwarza unikatowe możliwości oceny bezpieczeństwa stosowanych preparatów. Rutynowo wykorzystywanym sposobem monitorowania bezpieczeństwa leków jest pomiar odstępu QT, jednak wiąże się to z wieloma problemami dotyczącym metodologii i dokładności pomiarów, a także optymalnym sposobem uwzględniania częstości rytmu serca. Ponieważ leki wpływające na repolaryzację nie tylko wydłużają odstęp QT, ale również zmieniają morfologię załamków T, opracowuje się nowe, skomputeryzowane metody ilościowej oceny tych zmian, które ułatwią lekarzom oraz producentom leków monitorowanie bezpieczeństwa preparatów. Odpowiedź pacjenta na lek jest bardzo indywidualna i dlatego potrzebne jest opracowanie zindywidualizowanego systemu podawania leków i monitorowania ich działania, który będzie uwzględniał początkowy skorygowany odstęp QT oraz jego zmiany po zastosowaniu leku. (Folia Cardiologica Excerpta 2008; 3: 62–73).