Vol 3, No 4 (2008)
Review paper
Published online: 2008-06-03
Znaczenie biomarkerów sercowych w stratyfikacji ryzyka w ostrej zatorowości płucnej
Folia Cardiologica Excerpta 2008;3(4):180-183.
Abstract
Obecnie wiadomo, że chorzy z niestabilną hemodynamicznie ostrą zatorowością płucną (APE),
u których rokowanie jest złe, powinni być leczeni trombolitycznie lub za pomocą embolektomii,
podczas gdy u pacjentów stabilnych hemodynamcznie i bez echokardiograficznych cech przeciążenia/
dysfunkcji prawej komory (RVO) rokowanie jest dobre i powinni być oni leczeni tylko
antykoagulacyjnie. Pozostaje pytanie, jaki rodzaj terapii wybrać dla chorych stabilnych hemodynamicznie
i z cechami RVO. U tych osób biomarkery sercowe mogą przyczynić się do uściślenia
ryzyka i do wyboru terapii. Troponiny są wskaźnikami nieodwracalnego uszkodzenia
komórek serca i nawet umiarkowany wzrost ich stężenia we krwi koreluje z RVO, niestabilnością
hemodynamiczną i wstrząsem. Pozytywna wartość przewidująca te zdarzenia jest jednak
stosunkowo niska i może być zwiększona przez łączne zastosowanie troponin i echokardiografii.
Kliniczne korzyści z wykorzystania troponin wynikają przede wszystkim z ich wysokiej
negatywnej wartości predykcyjnej wewnątrzszpitalnych niepożądanych zdarzeń klinicznych,
w tym zgonu. Podobnie podwyższone stężenie peptydów natriuretycznych, takich jak BNP
i proBNP, spowodowane zwiększonym napięciem jam prawego serca wykazuje ścisły związek
z RVO i ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń wewnątrzszpitalnych. Niskie stężenie peptydów
natriuretycznych wskazuje natomiast na niepowikłany przebieg schorzenia.
Pojawiły się propozycje algorytmów łączących oba biomarkery sercowe i echokardiografię w celu stratyfikacji ryzyka u chorych z APE. Najważniejszym celem przyszłych badań będzie ustalenie, którzy chorzy ze stabilną APE są kandydatami do leczenia trombolitycznego. Potwierdzenia wymagają doniesienia o użyteczności biomarkerów sercowych w przewidywaniu długoterminowego rokowania i identyfikowaniu tych pacjentów z APE, u których rozwinie się przewlekłe zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne.
Pojawiły się propozycje algorytmów łączących oba biomarkery sercowe i echokardiografię w celu stratyfikacji ryzyka u chorych z APE. Najważniejszym celem przyszłych badań będzie ustalenie, którzy chorzy ze stabilną APE są kandydatami do leczenia trombolitycznego. Potwierdzenia wymagają doniesienia o użyteczności biomarkerów sercowych w przewidywaniu długoterminowego rokowania i identyfikowaniu tych pacjentów z APE, u których rozwinie się przewlekłe zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne.
Keywords: biomarkery sercoweostra zatorowość płucnastratyfikacja ryzyka