Wpływ wartości glikemii w ostrej fazie zawału serca na rokowanie u chorych na cukrzycę i bez cukrzycy leczonych przezskórną interwencją wieńcową

Streszczenie

Wstęp: Cukrzyca jest istotnym czynnikiem pogarszającym rokowanie chorych z zawałem serca. Ostatnio zwrócono uwagę na nowy czynnik prognostyczny, którym jest stężenie glukozy przy przyjęciu do szpitala. Celem niniejszego badania była ocena wpływu wartości glikemii przy przyjęciu na rokowanie chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) leczonych przezskórną interwencją wieńcową (PCI).
Metody i wyniki: Przeanalizowano kolejnych chorych ze STEMI leczonych PCI. Pierwszym kryterium podziału na grupy była obecność cukrzycy lub jej brak. Drugie kryterium stanowiło stężenie glukozy przy przyjęciu [wartość progowa ≥ 7,8 mmol/l (140 mg/dl)]. Na tej podstawie w grupie chorych na cukrzycę i bez cukrzycy wyodrębniono podgrupy z hiperglikemią i bez hiperglikemii. Śmiertelność 1-roczna u chorych na cukrzycę wynosiła 16,0%. W grupie tej nie stwierdzono istotnej różnicy w śmiertelności 1-rocznej między pacjentami z hiperglikemią i bez niej. Śmiertelność 1-roczna u osób bez cukrzycy wyniosła 5,6%. W grupie chorych bez cukrzycy i z hiperglikemią śmiertelność 1-roczna była istotnie wyższa w porównaniu z pacjentami bez hiperglikemii (8,51% vs. 3,68%; p = 0,001). W analizie wieloczynnikowej wykazano, że u chorych bez cukrzycy wartość glikemii przy przyjęciu jest niezależnym czynnikiem śmiertelności 1-rocznej [na każdy wzrost glikemii o 1 mmol/l HR = 1,09 (1,01–1,17)].
Wnioski: Podwyższona wartość glikemii w ostrej fazie zawału serca determinuje rokowanie pacjentów bez cukrzycy, natomiast nie jest niezależnym czynnikiem zgonu wśród chorych na cukrzycę leczonych PCI.