Inhibitory receptora płytkowego P2Y 12

Abstract

Płytkowy receptor P2Y₁₂ odgrywa kluczową rolę w zależnym od ADP procesie aktywacji płytek krwi. Stosowanie inhibitorów tego receptora istotnie poprawia rokowanie u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi w ostrej fazie choroby oraz w prewencji wtórnej. Terapia tą grupą leków znamiennie zredukowała częstość zakrzepicy w stencie, co przyczyniło się do burzliwego rozwoju kardiologii interwencyjnej. Ze względu na lepszy profil bezpieczeństwa klopidogrel stopniowo wyparł z użycia tiklopidynę. Niemniej wymaga on przekształcenia do aktywnego metabolitu, co powoduje istotne opóźnienie w działania leku oraz, jak się wydaje, jest głównym źródłem międzyosobniczej zmienności jego aktywności przeciwpłytkowej. Dodatkowo ze względu na udział wątrobowego cytochromu P450 w metabolizmie klopidogrelu substancja ta wchodzi w interakcje lekowe. Duże nadzieje wiąże się z zarejestrowanym już w Europie prasugrelem, tienopirydyną nowej generacji. Lek ten w porównaniu z klopidogrelem wywiera silniejszy efekt przeciwpłytkowy, szybciej jest przekształcany do aktywnej postaci oraz charakteryzuje się bardziej przewidywalnym działaniem. U pacjentów leczonych inwazyjnie z powodu ostrych zespołów wieńcowych prasugrel skuteczniej niż klopidogrel zmniejsza ryzyko zawału serca, potrzebę ponownej pilnej rewaskularyzacji dotyczącej wcześniej poszerzanego naczynia oraz częstość zakrzepicy w stencie, przy wzroście występowania poważnych krwawień. Wydaje się, że lek ten znajdzie zastosowanie w określonych populacjach chorych z dużym ryzykiem incydentów niedokrwiennych, przy jednoczesnym niskim prawdopodobieństwie powikłań krwotocznych. Aktualnie trwają badania kliniczne III fazy dotyczące kangreloru i tikagreloru - nietienopirydynowych, odwracalnych antagonistów receptora P2Y₁₂ o dużym potencjale działania przeciwpłytkowego.