Skuteczność i bezpieczeństwo doustnego propafenonu versus chinidyny w przywracaniu rytmu zatokowego u chorych z napadem migotania przedsionków - prospektywne badanie randomizowane

Streszczenie

Wstęp: Prospektywne badanie randomizowane przeprowadzono w celu oceny efektywności i tolerancji doustnego propafenonu i chinidyny w leczeniu napadowego migotania przedsionków (AF).
Metody: Do badania zakwalifikowano w zależności od leczenia farmakologicznego 81 kolejnych pacjentów (kobiety/mężczyźni 46/35; mediana wieku 64,0 ± 11,6 roku), przyjętych do szpitala z AF trwającym nie dłużej niż 48 godzin. Grupę I stanowiło 43 pacjentów (55%), którzy otrzymali doustnie 600 mg propafenonu jako dawkę inicjującą w skojarzeniu z dodatkową dawką 300 mg leku po 8 godzinach, zastosowaną w przypadku, gdy rytm zatokowy nie został do tego czasu przywrócony. Grupa II liczyła 38 pacjentów (45%), którzy otrzymali 1 mg digoksyny dożylnie, a nastepnie chinidynę doustnie (400 mg, potem 200 mg co 2 h).
Wyniki: Częstość przywrócenia rytmu zatokowego po 24 godzinach była taka sama w obu grupach (grupa I v. grupa II: 90,1% v. 91,4%; p = 0,78). Nie stwierdzono żadnych zagrażających życiu objawów niepożądanych. Propafenon był bardziej efektywny podczas pierwszych 8 godzin badania (83,3% v. 54,3%; p < 0,01) i wymagał istotnie statystycznie krótszego czasu do przywrócenia rytmu zatokowego z medianą 165 min (95% CI: 120-278 min) v. 360 min (95% CI: 298-650 min; p < 0,05). Również propafenon wykazał lepszą efektywność niż chinidyna w przywróceniu rytmu zatokowego u pacjentów bez zmian strukturalnych mięśnia sercowego, u chorych z AF trwającym krócej niż 12 godzin oraz u pacjentów z frakcją wyrzutową poniżej 55%.
Wnioski: Chociaż efektywność obu leków była podobna, propafenon umożliwił szybsze przywrócenie rytmu zatokowego mimo dłużej trwającego epizodu napadowego AF.