Późne powikłania koarktacji aorty

Streszczenie

Wstęp: Mechanizm powstawania późnych powikłań po operacji koarktacji aorty jest nadal niejasny, zapobieganie im oraz ich leczenie nie tylko stanowi problem dla pacjentów, ale także dla lekarzy.
Metody: W latach 2004-2008 13 pacjentów (1 nastolatek i 12 dorosłych) zarówno po operacji koarktacji aorty, jak i niepoddanych zabiegowi naprawczemu koarktacji aorty było operowanych w klinice autorów z powodu wady zastawki lub tętniaka aorty.
Wyniki: Wśród późnych powikłań wystąpiły: niedomykalność zastawki dwudzielnej i trójdzielnej z zastoinową niewydolnością serca - u 1 pacjenta; wada zastawki aortalnej - u 4; tętniak aorty wstępującej - u 3; tętniak workowaty łuku aorty - u 1; tętniak rzekomy aorty wstępującej - u 1; tętniak rzekomy cieśni aorty - u 1; tętniak rzekomy aorty zstępującej (zespół Ortnera) - u 1 pacjenta. Rekoarktacja wystąpiła u 3 osób (25%), w okresie 23, 29 i 36 lat po operacji koarktacji aorty. U 1 chorego doszło do utrwalonego nadciśnienia tętniczego.
Wnioski: Zarówno u nastoletnich, jak i dorosłych pacjentów po operacji koarktacji aorty mogą wystąpić późne powikłania, takie jak wada zastawki, tętniak aorty lub tętniak rzekomy, zwłaszcza wśród chorych z dwupłatkową zastawką aortalną lub z mnogimi wadami wrodzonymi serca. U osób, które nie zostały poddane operacji koarktacji aorty i osiągnęły dorosły wiek bez komplikacji związanych z chorobą podstawową, nie wykazano dodatkowych anomalii. Wskazana jest regularna obserwacja pacjentów z koarktacją aorty, aby w razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leczenie.