Choroba Chagasa - aktualny stan wiedzy na temat rozpoznawania i postępowania terapeutycznego

Streszczenie

Choroba Chagasa lub trypanosomoza amerykańska jest potencjalnie śmiertelną zoonozą pasożytniczą, występującą endemicznie jedynie w Ameryce Łacińskiej, wywoływaną przez Trypanosoma Cruzi - gatunek należący do uwicionych pierwotniaków. Przebieg tej choroby cechują 3 różne fazy: ostra, nieokreślona i przewlekła. W pierwszej fazie leczenie opiera się na podejściu etiologicznym. W fazie przewlekłej stosuje się różne metody leczenia farmakologicznego i niefarmakologicznego. Rozróżniono 5 głównych klinicznych form przewlekłych kardiomiopatii związanych z chorobą Chagasa: nieokreśloną, arytmogenną (głównie dromotropowa i ekstrasystoliczna), z dysfunkcją komory mięśnia sercowego, zakrzepowo-zatorową oraz postacie mieszane. Istnieje kilka testów diagnostycznych pozwalających na rozpoznanie choroby Chagasa w różnych jej fazach, jednak na podstawie przekrojowych badań populacyjnych przeprowadzonych na terenach endemicznych okazało się, że badanie elektrokardiograficzne jest metodą z wyboru, ze względu na łatwość wykonania, niski koszt oraz dobrą czułość. Badanie mikroskopowe, diagnostyka parazytologiczna w ostrej fazie choroby lub też testy immunodiagnostyczne są używane jedynie w celu potwierdzenia rozpoznania. W ostatnio przeprowadzonych badaniach wskazano, że amiodaron, najczęściej przepisywany lek przeciwaarytmiczny w leczeniu arytmii komorowych w przebiegu choroby Chagasa, wykazuje również aktywność przeciwgrzybiczą. W przebiegu choroby Chagasa dosyć często pojawia się konieczność implantacji stymulatora serca. Pacjenci z chorobą Chagasa, w porównaniu z osobami z innymi patologiami mięśnia sercowego, wymagają wszczepienia stymulatora w młodszym wieku. Podsumowując, choroba Chagasa to schorzenie społeczne, występujące endemicznie na terenach Ameryki Łacińskiej i wykazujące różny stopień rozpowszechnienia w poszczególnych krajach tego regionu.