Przyczyny złej współpracy lekarz–pacjent w terapii przewlekłej

Streszczenie

W piśmiennictwie wskazuje się różne czynniki ograniczające adherence pacjentów. Niski poziom wykształcenia i podeszły wiek, szczególnie u kobiet, zwiększają prawdopodobieństwo przerwania leczenia wśród chorych po zawale serca. Przyczynami nieprzestrzegania zaleceń lekarskich mogą być także objawy uboczne terapii, niewystarczające instrukcje, problemy pacjentów z pamięcią, status finansowy uniemożliwiający kupienie leków, brak zgody na leczenie oraz złe stosunki między pacjentem a personelem medycznym. Ponadto podnosi się znaczenie innych czynników ograniczających adherence pacjentów, takich jak: polipragmazja, ograniczona umiejętność czytania, schorzenia bezobjawowe bądź skąpoobjawowe (np. hiperlipidemia, nadciśnienie, osteoporoza), niedostateczne wsparcie, depresja.
Śmiertelność, incydenty sercowo-naczyniowe, konieczność wykonywania zabiegów lub dodatkowych hospitalizacji to powszechnie przyjęte, obiektywne kryteria pozwalające naukowo ocenić skuteczność stosowanej terapii. Natomiast ocena skuteczności tej samej terapii, przeprowadzana przez pacjenta, uwzględnia, a często stawia na pierwszym miejscu, inne, subiektywne kryteria, takie jak dolegliwości fizyczne i różne sfery funkcjonowania organizmu, co implikuje jego stosunek do zaleconego sposobu leczenia, a w konsekwencji adherence.
(Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 2: 78-83)