Tom 5, Nr 3 (2010)
Opis przypadku
Opublikowany online: 2010-06-22
Obraz elektrokardiograficzny ostrego zawału serca u chorej z zespołem Wolffa-Parkinsona-White’a
Folia Cardiologica Excerpta 2010;5(3):145-148.
Streszczenie
Elektrokardiograficzne rozpoznanie zawału serca w obecności zespołu Wolffa-Parkinson-White’a
(WPW) jest bardzo trudne. Obecność fali delta, poszerzonych i zniekształconych zespołów QRS
powoduje istotne problemy w interpretacji zmian w zapisie EKG. W niniejszej pracy przedstawiano
przypadek 66-letniej chorej z zespołem WPW i typowymi cechami jawnej preekscytacji
w zapisie EKG, u której jedyną elektrokardiograficzną nieprawidłowością sugerującą ostry
zawał serca było przedwczesne pobudzenie węzłowe z uniesieniem odcinka ST w postaci fali
Pardy’ego. Podstawą skierowania do koronarografii był typowy ból dławicowy, znamienne
podwyższenie stężenia troponiny i zaburzenia kurczliwości w badaniu echokardiograficznym
u chorej z czynnikami ryzyka choroby wieńcowej. Typowe objawy kliniczne ostrego zespołu
wieńcowego u chorych z jawną preekscytacją powinny być zawsze wnikliwie analizowane, aby
nie stanowiły źródła pomyłek diagnostycznych i nie prowadziły do błędnych decyzji.
(Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 3: 145-148
(Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 3: 145-148
Słowa kluczowe: zespół preekscytacjizawał sercaelektrokardiogram