Wstęp: Zapalenie mięśnia sercowego jest częstą chorobą ogólnoustrojową rozpoczynającą się objawami infekcyjnymi. W badaniach dodatkowych występują zmiany ST-T w zapisie EKG oraz upośledzenie czynności skurczowej lewej komory. W typowym, łagodnym przebiegu zapalenie mięśnia sercowego można wyleczyć. Postacie zaawansowane choroby występują w formie wstrząsu kardiogennego i prowadzą w krótkim czasie do zgonu. W niniejszej pracy przeanalizowano przypadki zapalenia mięśnia sercowego leczone na Oddziale Kardiologii Szpitala Wojewódzkiego w Kielcach w latach 2005-2008 i prześledzono ich historię.
Materiał i metody: Przeanalizowano retrospektywnie 52 chorych. Brano pod uwagę płeć, wiek, dolegliwości zgłaszane przez chorych, dane pochodzące z badania przedmiotowego oraz z badań dodatkowych, wyniki badania echokardiograficznego, EKG. Przeanalizowano leczenie poszpitalne. Wszystkich chorych zaproszono na badanie kontrolne poszpitalne - zgłosiło się do niego 42 chorych. Wykonano badanie echokardiograficzne z oceną frakcji wyrzutowej lewej komory oraz zmian w osierdziu. W wywiadzie 87,2% badanych zgłaszało występowanie bólów w klatce piersiowej. U 67,3% badanych choroba rozpoczynała się infekcją ze strony górnych dróg oddechowych. Nieżyt przewodu pokarmowego występował u 11,5% chorych, gorączka - u 65% chorych. Laboratoryjnie stwierdzono niedokrwistość u 13,5% chorych, podwyższoną leukocytozę - u 43,3% chorych, podwyższone CRP - u 53,8% chorych, podwyższone wartości transaminaz - u 71,2% chorych, podwyższone wartości enzymów CPK i CKMB liczonych razem - u 60,0% chorych oraz podwyższone wartości troponiny T - u 82,7% chorych. W EKG stwierdzono rytm zatokowy w 92,35% przypadków, zaburzenia rytmu - w 21,2%, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego - w 5,8%, uniesienie odcinka ST - w 51,9%. Obniżenie ST występowało u 40,4% chorych. W badaniu echokardiograficznym stwierdzano prawidłowe wymiary serca u 30,8% badanych, prawidłową frakcję wyrzutową - u 71,2% badanych, zmiany w osierdziu - u 67,3% chorych. Koronarografię wykonano w 26,9% przypadków (była ona prawidłowa).
Wyniki: U chorych, którzy wyszli ze szpitala, zastosowano następujące leczenie: inhibitor konwertazy angiotensyny otrzymało 61,5% chorych, leczenie moczopędne - 19,2% chorych, β-adrenolityk - 55,8% chorych, leczenie przeciwkrzepliwe i antyagregacyjne - 32,7% badanych. W analizowanej grupie chorych wystąpiły 3 zgony w fazie szpitalnej. W tych przypadkach schorzenie przebiegało ciężko od początku z cechami niewydolności serca i wstrząsu kardiogennego. W trakcie dalszej analizy zaproszono listownie chorych do szpitala, aby przeprowadzić ocenę poszpitalną. Stwierdzono poprawę samooceny badanych i wartości frakcji wyrzutowej lewej komory.
Wnioski: Zapalenie mięśnia sercowego rozpoznaje się najczęściej na podstawie dolegliwości bólowych w klatce piersiowej, podwyższonych wartości troponin przy braku krytycznych zwężeń w naczyniach wieńcowych.
(Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 3: 114-121)