Wpływ wczesnego i intensywnego leczenia statyną na występowanie dodatkowych pobudzeń komorowych oraz nietrwałego częstoskurczu komorowego u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym

Streszczenie

Wstęp: Celem badania była ocena prognostycznego znaczenia wczesnego i intensywnego leczenia hipolipemizującego w odniesieniu do występowania dodatkowych pobudzeń komorowych oraz nietrwałego częstoskurczu komorowego (nsVT) po ostrym zespole wieńcowym (STEMI, non-STEMI i dławica piersiowa niestabilna).
Metody: 586 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym podzielono losowo na dwie grupy: grupę (konwencjonalne leczenie statyną, podawano atorwastatynę w dawce 10 mg/dobę, n = 289) i grupę B (stosowano wczesne i intensywne leczenie statyną, podawano od razu 60 mg atorwastatyny, następnie 40 mg/dobę, n = 297). Częstość występowania dodatkowych pobudzeń komorowych i nsVT monitorowano metodą Holtera po hospitalizacji (24 godziny i 72 godziny).
Wyniki: U 77 pacjentów (11,8%) wystąpiło nsVT. W porównywaniu z osobami, u których nie zarejestrowano nsVT, chorzy z nsVT byli starsi, częściej stwierdzano u nich w wywiadzie przebyty zawał serca, cukrzycę, migotanie przedsionków oraz frakcję wyrzutową mniejszą niż 40%. W grupie poddanej wczesnemu i intensywnemu leczeniu stwierdzono znamienne zmniejszenie liczby dodatkowych pobudzeń komorowych (24 godziny, p < 0,01; 72 godziny, p < 0,001). W tej samej grupie obserwowano także znamienną redukcję występowania nsVT (24 godziny, p < 0,01; 72 godziny, p < 0,001). W żadnej z grup nie zarejestrowano działań ubocznych.
Wnioski: Wczesne i intensywne leczenie hipolipemizujące może wpływać na wyraźne zmniejszenie występowania dodatkowych pobudzeń komorowych i nsVT.
(Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 6: 333–338)