Długoterminowe monitorowanie holterowskie — rodzaje i znaczenie kliniczne

Streszczenie

Monitorowanie EKG metodą Holtera jest uznaną metodą służącą do diagnostyki zaburzeń rytmu serca i rozpoznawania arytmogennych przyczyn niewyjaśnionych utrat przytomności. Obecnie w praktyce klinicznej są dostępne nie tylko krótkoterminowe (24–48-godzinne) rejestratory holterowskie, ale także coraz częściej można wykorzystać rejestratory zdarzeń, wszczepialne rejestratory pętlowe czy system Mobile Holter. W wielu badaniach klinicznych dowiedziono bowiem, że wydłużenie czasu rejestracji EKG zwiększa prawdopodobieństwo wykrycia arytmii jako przyczyny zgłaszanych przez chorego dolegliwości. Ważnym wskazaniem do długoterminowego badania EKG metodą Holtera są kołatania serca, które mogą być zapowiedzią migotania przedsionków. Rozpoznanie migotania przedsionków, zwłaszcza u chorych z wysokim ryzykiem niedokrwiennego udaru mózgu, jest natomiast podstawą wdrożenia odpowiedniego leczenia przeciwkrzepliwego, które zmniejsza ryzyko hospitalizacji, inwalidztwa, a nawet śmierci. Każda z nowych metod ma ściśle określone wskazania do stosowania, posiada zalety, ale też i pewne ograniczenia. Niemniej, mimo że są to metody nowe, to jednak odgrywają coraz ważniejszą rolę w ambulatoryjnej praktyce internistycznej i kardiologicznej.
(Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 6: 353–360)