Gojenie i dysfunkcja śródbłonka tętnic wieńcowych po implantacji stentów uwalniających leki antyproliferacyjne

Streszczenie

Angioplastyka wieńcowa (PCI) z implantacją stentu jest uznaną metodą leczenia ostrych zespołów wieńcowych, a także stabilnej choroby wieńcowej u pacjentów z istotnym niedokrwieniem obszaru mięśnia sercowego zaopatrywanego przez zwężoną tętnicę. Wprowadzenie stentów uwalniających leki (DES) wiązało się z poszukiwaniem skutecznej metody redukcji liczby restenoz. Celem artykułu jest scharakteryzowanie procesów gojenia i dysfunkcji śródbłonka naczyniowego po implantacji stentów typu DES. W pracy opisano patomechanizm powstawania późnej (LST) i bardzo późnej zakrzepicy w DES (VLST) w aspekcie opóźnionego gojenia śródbłonka, porównano metody służące do oceny endotelizacji powierzchni stentu (optyczną koherentną tomografię komputerową, ultrasonografię wewnątrznaczyniową i angioskopię). Ponadto omówiono różnice w procesach gojenia śródbłonka po implantacji DES pierwszej oraz drugiej generacji. W kolejnej części przedstawiono przyczyny i mechanizmy dysfunkcji wazomotorycznej śródbłonka naczyniowego po implantacji stentów typu DES. Do omawianych czynników wpływających na tę dysfunkcję należą: wpływ na uwalnianie i działanie wybranych cytokin, rodzaj uwalnianego leku oraz wymiary implantowanego stentu. (Folia Cardiologica Excerpta 2011; 6, 1: 44–48)