Choroba serca i jej leczenie jako wyzwanie dla pacjenta i personelu szpitalnego

Streszczenie

Relacja, która nawiązuje się podczas spotkania lekarza czy innego członka personelu medycznego z pacjentem, jest czynnikiem mogącym wpływać na przebieg i skuteczność procesu leczenia oraz na wytworzenie w pacjencie postawy sprzyjającej podjęciu wyzwania, jakim jest doświadczanie choroby i powrót do zdrowia. Nie można podać jednoznacznych wytycznych dotyczących tego, jak ta relacja powinna wyglądać, ponieważ jej przebieg zależy nie tylko od indywidualnych cech temperamentalno-osobowościowych obu stron, ale także od kontekstu sytuacji, w której toczy się rozmowa. Z oczywistych powodów inaczej będzie ona przebiegała w przypadku zagrożenia życia pacjenta, kiedy lekarz dysponuje ograniczoną ilością czasu i swoje wypowiedzi ogranicza do meritum sprawy, a inaczej w sytuacji, w której może on sobie pozwolić na dłuższą rozmowę z chorym. Z tego powodu informacje zamieszczone w niniejszym tekście należy potraktować jako pewnego rodzaju podpowiedź, a nie zbiór sztywnych zasad. Warto jednak pamiętać, że dążenie do całościowego spojrzenia na pacjenta i jego sytuację zdrowotną, empatia oraz otwartość wobec niego, a tym samym minimalizowanie odczuwanego przez niego dyskomfortu psychicznego czy pomoc w przyjęciu postawy, w której aktywnie uczestniczy on w procesie swojego zdrowienia, może przełożyć się także na poprawę jego jakości życia.