Na skróty

dostęp otwarty

Tom 2, Nr 1 (2006)
Prace oryginalne
Opublikowany online: 2006-02-07
Pobierz cytowanie

Ocena insulinooporności metodą euglikemicznej klamry metabolicznej
u pacjentów z otyłością prostą

Monika Szulińska, Danuta Pupek-Musialik, Paweł Bogdański, Anna Miczke, Wiesław Bryl
Endokrynol. Otył. Zab. Przem. Mat 2006;2(1):5-11.

dostęp otwarty

Tom 2, Nr 1 (2006)
Prace oryginalne
Opublikowany online: 2006-02-07

Streszczenie

WSTĘP. Rozpowszechnienie otyłości w nowoczesnych społeczeństwach przyjęło rozmiar epidemii. Istotną rolę w złożonej patogenezie powikłań otyłości pełni zjawisko insulinooporności. Celem niniejszej pracy była ocena stopnia insulinooporności metodą euglikemicznej klamry metabolicznej u chorych z otyłością. Poszukiwano również związku między wskaźnikiem insulinowrażliwości a wybranymi parametrami antropometrycznymi i biochemicznymi.
MATERIAŁ I METODY. Do badania zakwalifikowano 30 pacjentów z otyłością prostą. Do grupy kontrolnej należało 15 zdrowych ochotników. Grupa ta pod względem wieku i płci była porównywalna z grupą badaną. W obu grupach przeprowadzono pełne badanie podmiotowe i przedmiotowe. Oceniono parametry antropometryczne: wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index), obwód pasa i bioder, wskaźnik talia/biodra (WHR, waist to hip ratio). Metodą bioimpedancji elektrycznej oznaczono procentową zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie (%FAT). Ponadto wykonano podstawowe badania laboratoryjne. Stężenia insuliny oznaczono za pomocą metody radioimmunometrycznej. Wskaźnik insulinowrażliwości M obliczono po wykonaniu euglikemicznej klamry metabolicznej.
WYNIKI. W badanej grupie stwierdzono znamiennie wyższe stężenia insuliny oraz znamiennie niższe wartości wskaźnika insulinowrażliwości M w porównaniu z grupą kontrolną. U chorych z otyłością prostą wykazano:
• istnienie dodatnich korelacji między logarytmem insuliny (lnINS) a BMI, logarytmem triglicerydów (lnTG), %FAT, WHR;
• istnienie ujemnych korelacji między logarytmem wskaźnika insulinowrażliwości (lnM) a BMI, obwodem pasa, logarytmem cholesterolu frakcji HDL (lnHDL), %FAT.
WNIOSKI:
1. Otyłości towarzyszą wyższe stężenia insuliny oraz zmniejszona insulinowrażliwość.
2. Nasilenie insulinooporności jest zależne od zawartości tkanki tłuszczowej w organizmie i stopnia otyłości brzusznej.
3. Stwierdzenie korelacji między wskaźnikiem insulinowrażliwości a lnHDL i lnTG wskazuje na istotny udział insulinooporności w patogenezie powikłań lipidowych u chorych z otyłością.

Streszczenie

WSTĘP. Rozpowszechnienie otyłości w nowoczesnych społeczeństwach przyjęło rozmiar epidemii. Istotną rolę w złożonej patogenezie powikłań otyłości pełni zjawisko insulinooporności. Celem niniejszej pracy była ocena stopnia insulinooporności metodą euglikemicznej klamry metabolicznej u chorych z otyłością. Poszukiwano również związku między wskaźnikiem insulinowrażliwości a wybranymi parametrami antropometrycznymi i biochemicznymi.
MATERIAŁ I METODY. Do badania zakwalifikowano 30 pacjentów z otyłością prostą. Do grupy kontrolnej należało 15 zdrowych ochotników. Grupa ta pod względem wieku i płci była porównywalna z grupą badaną. W obu grupach przeprowadzono pełne badanie podmiotowe i przedmiotowe. Oceniono parametry antropometryczne: wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index), obwód pasa i bioder, wskaźnik talia/biodra (WHR, waist to hip ratio). Metodą bioimpedancji elektrycznej oznaczono procentową zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie (%FAT). Ponadto wykonano podstawowe badania laboratoryjne. Stężenia insuliny oznaczono za pomocą metody radioimmunometrycznej. Wskaźnik insulinowrażliwości M obliczono po wykonaniu euglikemicznej klamry metabolicznej.
WYNIKI. W badanej grupie stwierdzono znamiennie wyższe stężenia insuliny oraz znamiennie niższe wartości wskaźnika insulinowrażliwości M w porównaniu z grupą kontrolną. U chorych z otyłością prostą wykazano:
• istnienie dodatnich korelacji między logarytmem insuliny (lnINS) a BMI, logarytmem triglicerydów (lnTG), %FAT, WHR;
• istnienie ujemnych korelacji między logarytmem wskaźnika insulinowrażliwości (lnM) a BMI, obwodem pasa, logarytmem cholesterolu frakcji HDL (lnHDL), %FAT.
WNIOSKI:
1. Otyłości towarzyszą wyższe stężenia insuliny oraz zmniejszona insulinowrażliwość.
2. Nasilenie insulinooporności jest zależne od zawartości tkanki tłuszczowej w organizmie i stopnia otyłości brzusznej.
3. Stwierdzenie korelacji między wskaźnikiem insulinowrażliwości a lnHDL i lnTG wskazuje na istotny udział insulinooporności w patogenezie powikłań lipidowych u chorych z otyłością.
Pobierz cytowanie

Słowa kluczowe

otyłość; insulinowrażliwość; insulina; dyslipidemia

Informacje o artykule
Tytuł

Ocena insulinooporności metodą euglikemicznej klamry metabolicznej
u pacjentów z otyłością prostą

Czasopismo

Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii

Numer

Tom 2, Nr 1 (2006)

Strony

5-11

Opublikowany online

2006-02-07

Wyświetlenia strony

1061

Wyświetlenia/pobrania artykułu

9820

Rekord bibliograficzny

Endokrynol. Otył. Zab. Przem. Mat 2006;2(1):5-11.

Słowa kluczowe

otyłość
insulinowrażliwość
insulina
dyslipidemia

Autorzy

Monika Szulińska
Danuta Pupek-Musialik
Paweł Bogdański
Anna Miczke
Wiesław Bryl

Regulamin

Ważne: serwis https://journals.viamedica.pl/ wykorzystuje pliki cookies. Więcej >>

Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies m.in. w celach statystycznych, dostosowania serwisu do potrzeb użytkownika (np. język interfejsu) i do obsługi logowania użytkowników. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić opcje dotyczące cookies. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci komputera. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce prywatności.

Czym są i do czego służą pliki cookie możesz dowiedzieć się na stronie wszystkoociasteczkach.pl.

Wydawcą serwisu jest "Via Medica sp. z o.o." sp.k., ul. Świętokrzyska 73, 80–180 Gdańsk,

tel. +48 58 320 94 94, faks +48 58 320 94 94, e-mail:  viamedica@viamedica.pl