WSTĘP. Celem pracy było porównanie pojemności i wentylacji płuc, częstości rytmu serca i stężenia mleczanów w surowicy u otyłych kobiet w zależności od czasu trwania wysiłku na cykloergometrze.
MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 34 otyłe kobiety [wiek 36,2 ± 13,6 roku; masa ciała 95,5 ± 16,5 kg; wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index) 36,0 ± 5,7 kg/m²]. U wszystkich przeprowadzono test wysiłkowy na cykloergometrze, a maksymalny czas jego trwania wynosił 9 minut przy wzrastającym obciążeniu (0-3 minuta - 50 W; 3–6 minuta - 100 W; 6–9 minuta - 150 W) (program Ketler). Czynność serca w czasie testu monitorowano za pomocą pulsoksymetru. Przed testem wykonano badanie spirometryczne. Przed wysiłkiem i po wysiłku oznaczono stężenie mleczanów we krwi. Badane osoby podzielono na 2 podgrupy w zależności od czasu trwania testu wysiłkowego.
WYNIKI. W podgrupie kobiet, u których test wysiłkowy trwał powyżej 6 minut zaobserwowano istotnie wyższe wartości tętna w czasie wysiłku, nie stwierdzono natomiast różnic między odsetkiem tętna maksymalnego i wartością maksymalnego poboru tlenu (VO_2max, maximum oxygen consumption). Stężenie mleczanów po wysiłku oraz pojemność życiowa płuc (VC, vital capacity) były istotnie wyższe u osób, które osiągnęły wyższe obciążenie. W badanych podgrupach nie wykazano różnic między całkowitą objętością płuc (TLV, total lung volume).
WNIOSKI. Wydaje się, że wydolność fizyczna otyłych kobiet bez chorób towarzyszących zależy od stopnia wytrenowania, a takie parametry jak: wiek, masa ciała, wskaźnik BMI, masa tłuszczu, pojemność życiowa płuc, maksymalny pobór tlenu i najwyższe wartości tętna w czasie testu na cykloergometrze nie wpływają na czas trwania testu wysiłkowego.