Aktywność fizyczna w profilaktyce i leczeniu otyłości
Michał Plewa, Andrzej Markiewicz
Endokrynol. Otył. Zab. Przem. Mat 2006;2(1):30-37.
dostęp otwarty
Tom 2, Nr 1 (2006)
Prace poglądowe
Opublikowany online: 2006-02-07
Streszczenie
W wielu badaniach epidemiologicznych potwierdzono wpływ
zmniejszonej aktywności fizycznej na rozwój otyłości na świecie.
Aktywność fizyczna jest jednym z podstawowych elementów kompleksowego
leczenia otyłości. Systematyczne uprawianie ćwiczeń
fizycznych, poprzez zwiększenie wydatku energetycznego, sprzyja
nie tylko obniżeniu masy ciała, ale także wywołuje wiele innych
korzystnych zmian w organizmie człowieka, na przykład wzrost
masy mięśniowej i kostnej, poprawę tolerancji glukozy i profilu lipidów,
obniżenie spoczynkowego i wysiłkowego ciśnienia tętniczego
krwi oraz częstości rytmu serca, poprawę ogólnego samopoczucia
i zdrowia psychicznego. Zalecenie aktywności fizycznej
powinno dotyczyć zarówno zwiększenia podstawowej aktywności
fizycznej w ramach codziennych zajęć, jak i wykonania planowanych
ćwiczeń fizycznych o średniej intensywności co najmniej przez
30 minut dziennie w czasie wolnym, w miarę możliwości codziennie.
Ćwiczenia takie powinny być dostosowane do indywidualnych
możliwości i upodobań pacjenta i powodować utratę około 300
kcal w czasie jednej sesji ćwiczeń. Ze względu na współistniejące
zmiany zwyrodnieniowe aparatu ruchu zalecaną formą ruchu dla
osób otyłych są ćwiczenia w odciążeniu (ćwiczenia w wodzie, jazda
na rowerze), nieobciążające bezpośrednio stawów kończyn
dolnych.
Streszczenie
W wielu badaniach epidemiologicznych potwierdzono wpływ
zmniejszonej aktywności fizycznej na rozwój otyłości na świecie.
Aktywność fizyczna jest jednym z podstawowych elementów kompleksowego
leczenia otyłości. Systematyczne uprawianie ćwiczeń
fizycznych, poprzez zwiększenie wydatku energetycznego, sprzyja
nie tylko obniżeniu masy ciała, ale także wywołuje wiele innych
korzystnych zmian w organizmie człowieka, na przykład wzrost
masy mięśniowej i kostnej, poprawę tolerancji glukozy i profilu lipidów,
obniżenie spoczynkowego i wysiłkowego ciśnienia tętniczego
krwi oraz częstości rytmu serca, poprawę ogólnego samopoczucia
i zdrowia psychicznego. Zalecenie aktywności fizycznej
powinno dotyczyć zarówno zwiększenia podstawowej aktywności
fizycznej w ramach codziennych zajęć, jak i wykonania planowanych
ćwiczeń fizycznych o średniej intensywności co najmniej przez
30 minut dziennie w czasie wolnym, w miarę możliwości codziennie.
Ćwiczenia takie powinny być dostosowane do indywidualnych
możliwości i upodobań pacjenta i powodować utratę około 300
kcal w czasie jednej sesji ćwiczeń. Ze względu na współistniejące
zmiany zwyrodnieniowe aparatu ruchu zalecaną formą ruchu dla
osób otyłych są ćwiczenia w odciążeniu (ćwiczenia w wodzie, jazda
na rowerze), nieobciążające bezpośrednio stawów kończyn
dolnych.
Informacje o artykule