Czynniki ryzyka stanu hiperglikemiczno-hiperosmolalnego w cukrzycy typu 2 u dzieci i młodzieży

Streszczenie

Wprowadzenie. Niewiele jest danych porównawczych dotyczących czynników ryzyka stanu hiperglikemiczno-hiperosmolalnego (HHS, hyperosmolar hyperglycemic state) i cukrzycowej kwasicy ketonowej (DKA, diabetic ketoacidosis) u dzieci z cukrzycą typu 2. Metody. W badaniu wykorzystano amerykańską krajową bazę danych dotyczących hospitalizacji pacjentów pediatrycznych Kids’ Inpatient Database, aby zidentyfikować przyjęcia z powodu DKA i HHS u dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 2 w latach 2006, 2009, 2012 i 2019. Hospitalizacje identyfikowano za pomocą kodów ICD. Wykluczono osoby w wieku poniżej 9 lat. Wykorzystano statystyki opisowe do podsumowania charakterystyki wyjściowej oraz test chi-kwadrat i regresji logistycznej do oceny czynników związanych z przyjęciem do szpitala z powodu HHS w porównaniu z DKA w modelach nieskorygowanych i skorygowanych. Wyniki. Odnotowano 8961 przyjęć w trybie nagłym młodzieży z cukrzycą typu 2 z powodu hiperglikemii, z czego 6% było spowodowanych HHS, a 94% — DKA. Te hospitalizacje dotyczyły głównie młodzieży w wieku 17–20 lat (64%), która nie była rasy białej (31% rasy czarnej, 20% Latynosów), posiadała ubezpieczenie społeczne (49%) i pochodziła z kwartyla najniższych dochodów (42%). W skorygowanych modelach szanse wystąpienia HHS było większe w porównaniu z DKA u mężczyzn (OR 1,77; 95% CI 1,42–2,21) oraz u osób rasy czarnej w porównaniu z rasą białą (OR 1,81, 95% CI 1,34–2,44). Przyjęcia do szpitala z powodu HHS charakteryzowały się 11,3-krotnie większą szansą, że stan pacjenta będzie ciężki lub skrajnie ciężki, i 5-krotnie większą szansą zgonu. Wnioski. Chociaż wśród dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 2 najczęstszą przyczyną przyjęć w trybie nagłym pacjentów z hiperglikemią była DKA, hospitalizacje pacjentów z powodu HHS charakteryzowały się większą ciężkością choroby i wyższą śmiertelnością. Płeć męska i rasa czarna były powiązane z przyjęciem z powodu HHS (w porównaniu z DKA). Potrzebne są dodatkowe badania, aby zrozumieć mechanizmy wpływające na te czynniki ryzyka.