Związek między stosunkiem liczby neutrofili do limfocytów a kontrolą glikemii w cukrzycy typu 2: przegląd systematyczny z metaanalizą

Streszczenie

STRESZCZENIE Wprowadzenie. Hemoglobina glikowana (HbA1c) jest powszechnie stosowanym markerem klinicznym do monitorowania kontroli glikemii u pacjentów z cukrzycą typu 2 (T2DM, type 2 diabetes mellitus). Parametr ten nie pozwala jednak zidentyfikować zmian zapalnych w organizmie. Stan zapalny można łatwo wykryć i monitorować za pomocą stosunku liczby neutrofili do limfocytów (NLR, neutrophil-to-lymphocyte ratio). Dlatego badanie to ma na celu ocenę związku między NLR a kontrolą glikemii w T2DM. Metody. Przeszukano medyczne bazy danych pod kątem kwalifikujących się badań opublikowanych do lipca 2021 roku. Do oszacowania standaryzowanej średniej różnicy (SMD, standardized mean difference) wykorzystano model efektów losowych. Przeprowadzono metaregresję, analizę podgrup i analizę wrażliwości w celu poszukiwania potencjalnych źródeł heterogeniczności. Wyniki. Do analizy włączono 13 badań. Standaryzowana średnia różnica wartości NLR między grupami z niedostateczną lub dobrą kontrolą glikemii wynosiła 0,79 [95-procentowy przedział ufności (95% CI, 95% confidence interval) 0,46–1,12). W niniejszym badaniu wykazano również, że wysokie wartości NLR wiązały się istotnie ze słabą kontrolą glikemii u pacjentów z T2DM [iloraz szans (OR, odds ratio) 1:50, 95% CI: 1,30–1,93]. Wnioski. Wyniki tego badania sugerują związek między wysokimi wartościami NLR a podwyższoną HbA1C u pacjentów z T2DM. Dlatego NLR należy uznać za marker kontroli glikemii obok HbA1c u pacjentów z cukrzycą typu 2.