Sitagliptyna w praktyce klinicznej

Streszczenie

Inkretyny to grupa hormonów wydzielanych przez komórki neuroendokrynne jelit, które biorą udział w regulacji metabolizmu węglowodanów. W farmakoterapii wykorzystywane są dwie zasadnicze grupy leków inkretynowych: farmakologiczni agoniści receptorów glukagonopodobnego peptydu 1 i glukozozależnego peptydu insulinotropowego, a także inhibitory dipeptydylopeptydazy 4 (enzymu rozkładającego inkretyny), zwiększające stężenie i działanie natywnych inkretyn. Do tych ostatnich należy sitagliptyna. W niniejszej pracy opisano jej działanie przeciwhiperglikemiczne, którego siła jest porównywalna do działania takich leków przeciwcukrzycowych, jak flozyny, a także bezpieczeństwo leku, zwracając uwagę na niskie ryzyko hipoglikemii. Z tego powodu sitagliptyna może być bezpiecznie stosowana u chorych z podwyższonym ryzykiem tego powikłania, np. u chorych w starszym wieku, z zaburzeniami apetytu, pomijających posiłki. Ze względu na swoją skuteczność i bezpieczeństwo sitagliptyna, mimo że wywiera jedynie neutralny wpływ na powikłania sercowo-naczyniowe, pozostaje atrakcyjną opcją terapeutyczną. Z tego względu wdrożenie sitagliptyny do terapii można i powinno się rozważyć u wszystkich chorych na cukrzycę typu 2 leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi.