Dodatnia korelacja wskaźnika masy ciała z insulinoopornością i wydzielaniem insuliny i odwrotna z wrażliwością na insulinę w cukrzycy ciążowej
Streszczenie
WSTĘP: Badania przeprowadzono w celu oceny stężenia peptydu C i wskaźników insulinowych w modelu homeostazy (HOMA) u kobiet z cukrzycą ciążową (GDM). METODY: Kobiety z cukrzycą ciążową (n = 64, wiek: 27,02 ± 0,53 roku, BMI: 26,3 ± 0,5 kg/m2; średnia ± SEM) i prawidłową tolerancją glukozy (NGT) (n = 56, wiek: 26,11 ± 0,55 roku, BMI: 24,4 ± 0,4 kg/m2; średnia ± SEM) zdiagnozowanymi zgodnie z kryteriami Światowej Organizacji Zdrowia 2013. Stężenie glukozy mierzono metodą oksydazową, natomiast stężenie insuliny na czczo i peptydu C metodą ELISA. Obliczono wskaźniki HOMA-IR, HOMA-B i HOMA-%S. WYNIKI: Stwierdzono, że stężenie peptydu C było wyższe u kobiet z GDM w porównaniu z kobietami z NGT, jednak różnica nie była istotna statystycznie (p = 0,465). Stężenie insuliny na czczo (p = 0,063) i wskaźnik HOMA-IR (p < 0,001) były istotnie wyższe, podczas gdy wskaźniki HOMA-B (p = 0,015) i HOMA- -%S (p = 0,012) były istotnie niższe w grupie z GDM niż u osób z NGT. Wskaźnik BMI i stężenie glukozy we krwi były wyższe, a obciążony wywiad położniczy i wielorództwo występowały częściej (p ≤ 0,05) w grupie GDM, natomiast wiek, czas trwania ciąży, dodatni wywiad rodzinny w kierunku cukrzycy nie różniły się między grupami (p = NS). Stężenie peptydu C (0,185 ± 0,06 v. 0,331 ± 0,44; p < 0,05), insulinemia na czczo (4,88 ± 0,74 v. 10,37 ± 0,74; p < 0,01) oraz wskaźniki HOMA-IR (1,04 ± 0,14 v. 2,48 ± 0,18; p < 0,011) oraz HOMA-B były niższe u kobiet z GDM, których wskaźnik BMI wynosił < 23 kg/m2 niż u osób z GDM z wyższymi wartościami wskaźnika BMI (≥ 23), natomiast wskaźnik HOMA-%S (115,52 ± 14,63 v. 50,62 ± 3,39; p < 0,011) był wyższy w podgrupie z BMI < 23. Stężenie glukozy we krwi na czczo (fasting blood glucose, FBG) (p < 0,01) i stężenie insuliny na czczo (p < 0,05) były niezależnymi predyktorami GDM. WNIOSKI: Stężenia peptydu C na czczo nie różniły się między grupami GDM i NGT. Wskaźnik BMI był dodatnio związany z insulinoopornością i wydzielaniem insuliny, ale odwrotnie związany z wrażliwością na insulinę. Analiza modelu HOMA wykazała zmniejszoną wrażliwość na insulinę i czynność wydzielniczą w GDM w porównaniu z NGT.
