Aktywność fizyczna w kompetencjach poznawczych i praktycznych chorych na cukrzycę typu 1

Streszczenie

WSTĘP: Aktywność fizyczna stanowi integralną składową postępowania prewencyjnego i kompleksowej terapii cukrzycy, która zapobiega progresji zaburzeń gospodarki węglowodanowej w stanach przedcukrzycowych. Celem pracy jest zaprezentowanie poziomu kompetencji poznawczych i praktycznych chorych na cukrzycę typu 1, dotyczących roli aktywności fizycznej w ich życiu, z uwzględnieniem korzyści, źródeł edukacji, częstości, rodzajów i barier. METODY: W internetowym sondażu diagnostycznym uczestniczyło 128 osób, do analizy zakwalifikowano 90 ankiet wypełnionych przez chorych na cukrzycę typu 1. WYNIKI: Znajomość korzyści wynikających z podejmowania aktywności fizycznej zadeklarowało 77,8% badanych. Źródłami edukacji na temat aktywności fizycznej chorych były głównie internet (35,6%) i informacje przekazane przez lekarza (31,1%). Codzienną aktywność fizyczną przed chorobą deklarowało 32,2% ankietowanych, po diagnozie — 30,0%. Minimum 3 razy w tygodniu przez 30 minut ćwiczyło 31,1% przed chorobą, a w czasie choroby — 40,0%. Aktywności fizycznej w ogóle nie podejmowało 10,0% chorych. WNIOSKI: Większość badanych zadeklarowała znajomość korzyści zdrowotnych wynikających z podejmowania aktywności fizycznej przez chorych na cukrzycę typu 1. Źródłami edukacji na temat aktywności fizycznej chorych na cukrzycę typu 1 są przede wszystkim portale internetowe i lekarze. Co trzeci badany ćwiczy codziennie, 40% — przynajmniej 3 razy w tygodniu, a co dziesiąty chory — w ogóle. Rodzajami aktywności fizycznej podejmowanymi przez ankietowanych przed zachorowaniem i po zachorowaniu były głównie spacery i jazda na rowerze. Po zdiagnozowaniu cukrzycy istotnie częściej podejmowano turystykę aktywną. Więcej barier ograniczających podejmowanie aktywności fizycznej dostrzegali badani po rozpoznaniu cukrzycy typu 1.