Zmiana profilu seropozytywności w odniesieniu do przeciwciał anty-GAD i IA2 u indyjskich dzieci z niedawno rozpoznaną cukrzycą typu 1
Streszczenie
Wstęp. Publikacje dotyczące chorych na cukrzycę typu 1 (T1DM) w Indiach sugerują, że u znacznego odsetka tych chorych uzyskuje się ujemne wyniki oznaczeń przeciwciał anty-GAD65 i anty-IA2. Częstość występowania przeciwciał wiązano z czynnikami dietetycznymi i społeczno-ekonomicznymi, a ostatnio także ze zmianami mikrobiomu jelitowego. Dane anegdotyczne wskazywały, że w ostatnim czasie nastąpiło zwiększenie wskaźników seropozytywności wśród dzieci z nowo rozpoznaną T1DM. W niniejszej prezentacji autorzy po raz pierwszy dokonali zestawienia danych na temat tych przeciwciał w populacji pediatrycznej w Indiach.
Materiał i metody. U wszystkich chorych, w tym u osób z cukrzycową kwasicą ketonową (DKA), T1DM rozpoznawano na podstawie standardowych kryteriów klinicznych zalecanych przez American Diabetes Association. Ostry początek cukrzycy typu 1 u osób z objawami hiperglikemii stwierdzano na podstawie stężenia glukozy w osoczu, a nie odsetka HbA1c. U wszystkich chorych z takim rozpoznaniem oznaczano przeciwciała przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego (GAD) i przeciw fosfatazie tyrozyny (IA2), co jest rutynową procedurą od 2007 roku. W badaniu wykorzystano dane dotyczące pacjentów w wieku 1–16 lat na dzień 31 sierpnia 2016 roku. Pomiar miana przeciwciał wykonano za pomocą standardowych zestawów RIA tego samego producenta w laboratorium endokrynologicznym jednego z ośrodków.
Wyniki. Do badania włączono 694 przypadki T1DM z lat 2007–2016, spośród których 296 było seropozytywnych. U 172 osób stwierdzono przeciwciała anty-GAD, u 62 — przeciwciała IA2, a u 90 osób dodatnie były oznaczenia obu rodzajów przeciwciał (dodatni wynik GAD + IA2). W analizie trendów za pomocą testu chi-kwadrat w okresie 10 lat, tj. od 2007 do 2016 roku, wykazano istotny trend wzrostowy częstości dodatniego wyniku wyłącznie przeciwciała IA2 (p < 0,001; chi-kwadrat dla trendu = 17,43; df = 1) oraz dodatniego wyniku oznaczenia jednego z dwóch rodzajów przeciwciał (p < 0,001; chi-kwadrat dla trendu = 22,71; df = 1), nie stwierdzono natomiast istotnych tendencji wzrostowych częstości występowania przeciwciał przeciw GAD (p = 0,059; chi-kwadrat dla trendu = 3,567; df = 1) ani obu przeciwciał jednocześnie (p = 0,486; chi-kwadrat dla trendu = 0,485; df = 1).
Wnioski. Wskaźniki seropozytywności u dzieci z niedawno rozpoznaną T1DM zmieniły się dość szybko w ciągu ostatnich dziewięciu lat. Ten wzrost autoimmunizacji może również być istotnym czynnikiem przyczyniającym się do zwiększonej częstości występowania T1DM, obserwowanej w ostatnim czasie w Indiach.
