Tom 4, Nr 2 (2018)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2018-04-06
Palenie tytoniu zwiększa insulinooporność u chorych na cukrzycę typu 1. Wyniki badania Poznan Prospective Study (PoProStu)
Diabetologia Praktyczna 2018;4(2):130-136.
Streszczenie
Cel. Celem niniejszej pracy była ocena związku między paleniem tytoniu a insulinoopornością u chorych na cukrzycę typu 1 (DM1).
Materiał i metody. Grupa badana składała się z 81 pacjentów z DM1 (51 mężczyzn, 30 kobiet, średnia wieku 34 ± 6 lat) będących uczestnikami badania Poznan Prospective Study (PoProStu). Średni czas trwania cukrzycy w badanej grupie wynosił 10,5 roku. Pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy w zależności od statusu palenia tytoniu: palacze i osoby niepalące. Insulinooporność oceniano na podstawie parametrów pośrednich, takich jak szacowany wskaźnik dystrybucji glukozy (eGDR), dane antropometryczne i czynność wątroby.
Wyniki. Palacze (n = 36) w porównaniu z osobami niepalącymi (n = 45) cechowali się: większą masą ciała (80,4 ± 14,4 vs. 72,9 ± 15 kg; p = 0,02), większym obwodem talii (89,6 ± 10,5 vs. 83,1 ± 10,9 cm; p = 0,003), wyższym stosunkiem obwodu talii do obwodu bioder (0,9 ± 0,08 vs. 0,86 ± 0,09; p = 0,006), wyższym stężeniem gamma-glutamylotransferazy [23 (15–36) vs. 15 (11–21) j./l; p = 0,003] i niższym eGDR (7,11 ± ± 2,47 vs. 8,82 ± 1,79 mg/kg/min; p = 0,001). Wykazano istotny, skorygowany pod względem wieku, czasu trwania cukrzycy, stężenia triglicerydów (TG) i stężenia cholesterolu frakcji HDL, związek między paleniem tytoniu a eGDR < 7,5 mg/kg/min [OR 4,39 (95% CI 1,52–12,66); p = 0,005].
Wnioski. Wyniki badania potwierdzają szkodliwy wpływ palenia tytoniu w wymiarze zdrowotnym u chorych na cukrzycę typu 1. U osób z cukrzycą typu 1 stosujących intensywną insulinoterapię od czasu rozpoznania choroby palenie tytoniu wiąże się z insulinoopornością.